فوری‌ترین و در عین حال ملموس‌ترین نتیجه‌ی تحصیل اجباری ترکان ایران به زبان فارسی، زبان محاوره‌ای است که فعالان ملی - مدنی آن را فآذری می‌نامند. نحو و کلمات جمله این زبان، فارسی و فقط فعل آخر جمله ترکی است که اگر روند بدین منوال ادامه یابد در مدتی نه چندان دراز شاهد تبدیل فعل ترکی آخر جمله هم به فارسی خواهیم بود. به عبارت دیگر شاهد مرگ و نابودی زبان ترکان ایران خواهیم شد.

به عنوان نمونه دقت فرمائید. در تلویزیون سهند تبریز در برنامه ترکی پزشک به زبان ترکی برای مخاطبان ترکی چگونه صحبت می کند: «در نتیجه‌ی فشار خون بالا ... و فشار خون پائین ...» و نیز مهندس کشاورزی می‌گوید: «با توجه به اینکه امسال کم‌باران‌دی در نتیجه مزرعه‌لرده محصول کم اولاجاقدیر.»

اما نتیجه‌ی عدم تحصیل به زبان مادری در درازمدت و غیر ملموس، شخصیت‌زدائی و مسخ انسان ترک خواهد بود. چنانچه شده است. انسان ترک را با تحصیل اجباری به زبان فارسی از میان تهی و از خود بیگانه کرده‌اند. وی را بسان لوح خام و صفحه سفید در آورده‌اند تا هر نقش دلخواه قوم مسلط را به راحتی پذیرا شود. چنانچه منفعلانه پذیرا می‌شود.

به عنوان نمونه وزارت کشور جمهوری اسلامی ایران با اطمینان از عدم واکنش اعتراضی چند میلیون نفر ترک شخصیت‌زدائی شده‌ی تهران اقدام به صدور مجوز به تروریست‌های داشناک ارمنی به بهانه‌ی برگزاری میتینگ و راهپیمائی ۲۴ آوریل می‌کند. داشناک‌های ارمنی میتینگ را از کلیسای مریم واقع در خیابان کریم‌خان زند شروع و در جلوی سفارت ترکیه با شعارهای فحش‌گونه به پایان می‌رسانند. فارغ از کوچک‌ترین واهمه‌ای از جمیعت چند میلیونی ترک تهران. چرا؟ چون داشناک‌های تروریست ارمنی از مسخ و میان تهی شدن ترک‌ها مطمئن هستند و بدین‌سان است که یک پنجم از سرزمین ترکان جمهوری آزربایجان را با کشت و کشتار اشغال کرده‌اند و با گستاخی و بی‌محابا علیه ترکان و پیش چشم ترکان متینگ برگزار می‌کنند!

عدم تحصیل به زبان مادری، ترک‌های ایران و مخصوصاً تهران را چنان از خود بیگانه کرده است، تو گویی اصلاً در تهران ترکی وجود ندارد! مسخ و شخصیت‌زدائی نه تنها در بین عامه مردم ترک بلکه در بین خواص ترک هم نهادینه شده است.

در حال حاضر سید جواد طباطبائی ترک تبریزی بزرگ‌ترین وظیفه‌ای که بر دوش خویش احساس می‌کند، ترک‌ستیزی و فحاشی به ترک‌هاست. تو گویی ایشان برای ترک‌ستیزی و فحاشی به ترکان متولد شده است. همان‌گونه که چریک فدائی خلق ترک تبریزی علیرضا نابدل بدین‌گونه بود.

زندگی انسان از خود بیگانه شده ذلیلانه و حقارت‌آمیز است. چون توانایی اعمال اراده خویش را ندارد و تابع و مطیع خواست و اراده‌ی دیگران است. در حال حاضر زندگی و وضعیت ترکان ایران بدین‌گونه است.