در خبرها آمده است که جناب استاندار آزربایجان شرقی اظهار فضل نمودند که در مدارس «حداقل دو ساعت در هفته» زبان مادری تدریس شود!

این اظهار نظر جناب استاندار را از چند منظر می‌شود تفسیر نمود:

۱_ابتدا اینکه حتما جناب استاندار به عدالت اجتماعی هیچگونه اعتقادی ندارند چرا که این حق شهروندان ترک هست که به سان شهروندان پارس از حق تدریس زبان مادریشان در مدارس بهره مند باشند و اگر قرار است زبانی در مدارس مناطق ترک نشین به مدت «دو ساعت در هفته» تدریس گردد این زبان فارسی هست نه زبانی مادری!

چرا که آموزش به زبان مادری حق اولیه ی هر شهروند محسوب می شود و آموزش زبانهای دیگر در مراحل دیگر و اولویت‌های بعدی قرار دارد...

واگر بخواهیم خوشبینانه و سخاوتمندانه به موضوع بنگریم تدریس زبان رسمی در کنار زبان مادری باید به تساوی باشد نه بیشتر...
حال باکمال تعجب جناب استاندار سر زبان مادری را پای زبان رسمی می‌بُرد و عدالت را چه بی رحمانه قربانی می‌کند...

۲_ از زاویه ی دیگری که می‌شود به این اظهار نظر جناب استاندار پرداخت این است که ایشان ملت و خلق الله را تحمیق می‌کنند و...

غافل از اینکه آنچه در مورد خلق الله به خطا فکر می‌کنند خودشان هستند و تیم ایرانشهری دولت تدبیر و امید است و...

ایشان تدریس دو ساعت در هفته را مطرح می‌کنند که ذهنها را برای دو نهایت سه ساعت در هفته آماده سازند!!!

ایشان با چه منطقی چنین اظهار نظری میکنند؟ این شیوه ی تدریس زبان مادری «دو ساعت در هفته» را مستندا به کدام شیوه های علمی _آموزشی و بنا به تجارب علمی کدامین یک از کشورهای کثیرالمله منطبق می‌دانند؟ و خواستار اجرای آن برنامه ی علمی _آموزشی هستند؟

اجرای چنین امر مهمی چون تدریس و «آموزش زبان مادری» می‌بایست منطبق بر اصول علمی و تجارب بشری دیگر کشورهای کثیرالمله و کثیرالاقوام باشد و نباید از خودشان قانون من در آوردی اعمال نمایند...

ملت ترک به گدایی حقوق انسانی شان نیامده اند! بلکه با اراده ای قوی و استوار و قدرتمندانه برای طلب و نیل حق طبیعی شان ایستاده اند...