"انسان توسعه‌یافته" انسانی است که به حقوق و تکالیف مدنی خود آگاه است. به وظایف خودعمل می کند و حقوق خود را مطالبه می نماید.

"انسان توسعه‌یافته" اعتماد به نفس منطقی دارد. به توانایی های انسانی اش باور دارد، خودش را محیط بر مسائل زندگی‌اش می داند و می فهمد که انسان موجودی خلاق و مبتکر و توانمند است. می داند که در درون انسان، نیرویی وجود دارد که اگر اراده کند می تواند همۀ مشکلات را با تعقل و تدبیر ،مديريت کند.

"انسان توسعه‌یافته" مهربان و آرام است. خوب گوش می کند. خوب فکر می کند. با عجله سخن نمی گوید وقتی با او برخورد می کنی، امواج آرام بخش و مهربانی، سراسر وجودتان را پر می کند.

"انسان توسعه‌یافته" روحیۀ مشارکت پذیری، هم فکری و همکاری با دیگران دارد. به تفکر جمعی و مشورت اعتقاد دارد، تقسیم کار را می فهمد، اصول مقدماتی مدیریت را بلد است و کاملاً باور دارد که عقل کل نیست.

"انسان توسعه‌یافته" جوپذیر نیست، در مقابل تبلیغات زیانبار و یا کذب، روحیه پایداری و نگاه کارشناسی دارد. در گرداب تبلیغات سوء قرار نمی گیرد و هر نگرشی را در قالب عقل و تجربه و مشورت به تجزیه و تحلیل می گیرد و بعد تصمیم میگیرد.

"انسان توسعه‌یافته" روحیۀ همزیستی مسالمت آمیز با جامعه دارد، با خودش سازگار و با محیط زندگی اش هماهنگ است، محیط زندگی اش را تغییر می دهد، اما با شرایط نمی جنگد.

"انسان توسعه‌یافته" به تندرستی جسمی و سلامتی روحی و روانی خود اهمیت می دهد. ورزش می کند، تفریح می کند و به واقع زندگی می کند. نوع لباس پوشیدنش، روش گفتاری اش، منش کرداری اش و حتی نوع نگاه و چهره اش به گونه ای است که مورد پذیرش اجتماع است و در همه امورات متعادل است.

"انسان توسعه‌یافته" اجازه می دهد دیگران حرف خود را تمام کنند. یاد گرفته است بیشتر سکوت کند تا حرف بزند، بیشتر بشنود تا بگوید.

"انسان توسعه‌یافته" کتاب می خواند، "انسان توسعه‌یافته" کتاب می خواند، "انسان توسعه‌یافته" کتاب می خواند.

"انسان توسعه‌یافته" برای کل جامعه و آینده آن تلاش میکند و نه صرفا برای باند، گروه، همفکران و یا اقوام‌ خود.

"انسان توسعه‌یافته" مرعوب مقامات اداری و حکومتی نیست. می داند که این مقامات تنها در سازمان مطبوع خود صاحب مقام هستند و در عرصه اجتماع همگی خدمتگزار شهروندان هستند.

"انسان توسعه‌یافته" با حیوانات مهربان است و به محیط زیست خود اهمیت می دهد.

"انسان توسعه‌یافته" بخش مهمی از زندگی خود را برای به جای گذاشتن میراثی ارزشمند برای جامعه، طراحی می کند، مسئولیت کاری را که در آن تخصص ندارد نمی پذیرد و مسئولیت کاری را به کسی که در آن کار تخصصی ندارد نمی سپارد و اگر خواست ثروتمند شود، نهاد‌های دولتی و حکومتی را ترک می کند.

"انسان توسعه‌یافته" قانونمند است و به قانون احترام می گذارد. حتی در مواقعی که قانون را مطابق میل خود نمی داند نیز حاضر نیست قانون شکنی کند و قانون را زیر پا بگذارد ... ولی برای تغییرآن روشنگری و تلاش میکند.

"انسان توسعه‌یافته" از نیاز به نمایش، عبور کرده است، در سخن گفتن اظهار فضل نمی کند و از چاپلوسی دیگران مشمئز می شود.

"انسان توسعه‌یافته" كساني را كه در زندگي آنها تغيير مثبت ايجاد كردند و به بيان كلي به "توسعه‌یافته‌اش" كمك كردند، هميشه ارج مي نهد و اين موضوع را لساني و عملي به آنها ابراز مي كند.