برخلاف تصور بسیاری، ایشان در ویدیوی جدیدی که پخش کرده اند، از حرفی که زده بود برنگشته، عذرخواهی هم نکرده اند. خانم ابوطالبی، شخصیتی باهوش و سخنران است و کلامش را به دقت انتخاب می کند.

ایشان فقط از این که حرفشان «موجب تشنج شده» عذرخواهی کردند، یعنی نباید این موضوع را به این پوست کندگی در تلویزیون می گفتم و مردم را نگران می کردم .

در میانه کلام هم گفتند «من کسی نیستم که تصمیم بگیرم چه کسی مثل من فکر کنه» که این هم حرف درستی است و ایشان تصمیم‌گیر نیستند و تصمیم را قبلا کسان دیگری گرفته اند.

در آخر هم گفتند که «همه ما با هم داریم سرنوشت این کشور رو رقم می زنیم و سرنوشت دیگری وجود نخواهد داشت» که معنای دیگرش احتمالا با توجه به سخنان قبل ایشان این است که «همینی که هست و اگر نمی خواهید بروید».

ایشان هیچ جا نمی گوید که حرفی که من زدم اشتباه بوده است. واقعا هم از نظر خودش حرفش اشتباه نبوده و بیانگر یک اعتقاد دیرینه است.

اساسا او به چه دلیل باید عذرخواهی کند؟ ایشان که، مثل آن یکی که به سرکار خانم بنی اعتماد توهین کرد، به کسی توهین یا بی احترامی نکرده است. هیچ کس هم باورش ظرف یکی دو روز عوض نمی شود، باوری که با آن زندگی کرده و براساس آن عمل کرده.

اتفاقا من از این جهت ایشان را تحسین می کنم که از حرفی که زده بود برنگشت و سلحشورانه بر سر حرفش ایستاد. برعکس، بانوی استواری چون ایشان، اگر از حرفش بازمی گشت جای تعجب بود.

اساسا ایشان حرف عجیبی نزده است. آنچه ایشان گفته عملا در کشور دارد اجرا می شود.

این که اکثر مردم ایران در شمار «ولشدگان» هستند که حالا همین جوری در کشور هستند، معنایش غیر از این نیست که هرکس مثل ما فکر نمی کند، بگذارد و برود.

وقتی میلیون ها زنی که مثل ایشان فکر نمی کنند و نمی پوشند، عملا از صحنه های رسمی کشور حذف هستند و لایق ترین آنها حداکثر در حد یک کارمند جزء به کار گرفته می شود، معنایش غیر از این نیست که اگر نمی خواهید بروید.

آیا این که هر جا می روی، از مجلس گرفته تا مدرسه، فیلترهای چندگانه گذاشته اند تا افراد را گزینش کنند، معنایش غیر از این است که هرکس نمی خواهد برود؟

خیلی ها هم از قبل پیام ناگفته ولی عملی شده ایشان را گرفته اند و اگر توانسته اند، گذاشته اند و رفته اند.

البته که بحث شخص نیست و مهم هم نیست که ایشان عذرخواهی کند یا نکند، که نکرده است. مهم این است که کماکان عموم مردمان این سرزمین، بیگانگان اند که در بهترین حالت، جزو «ولشدگان»اند که بودن و نبودنشان برای برخی فرقی ندارد.