ویروس کرونا یک ویروس همه گیر است از طرفی جنبه های روانی حاصل از احتمال ابتلا بدان بسی واگیرتر از خود آن است.

هیچکس دقیقا مطمئن نیست که این ویروس به سراغش آمده یا نیامده ، لذا علی رغم به کارگیری جنبه های بهداشتی ، از خود اطمینانی ندارد. از طرفی مدیریت در این کشور در بخش بهداشت ضعیف و شکننده است.

هنوز همه گیر نشده ،مواد بهداشتی برای مراقبت به سختی پیدا می شود. و اخلاق بازاری ،ما نیز معلوم است، گران شدن این مواد به بهای اینکه تقاضا زیاد است. طلب کار بودن شیوه زندگی در اجتماع ما هست. کسی که فروشنده این مواد است به طور غیر معمولی طلبکار هم هست و طوری با مشتری برخورد می کند که گویی نظام عالم را به وی سپرده اند.

متاسفانه بازار شایعات نیز داغ است و اعداد و ارقام مبتلایان تصاعدی اعلام می شود و مشخص می شود کنترل افکار عمومی به این دلیل سخت است که میزان دروغگویی زیاد است. در بخش توضیح سرایت بیماری شفاف سازی وجود ندارد تا بتوان جلوی دروغ بازی ها را گرفت معلوم نیست که این بیماری چگونه و به این راحتی به استان اردبیل پا گذاشته است.

چه کسی و چه کسانی مسئول سرایت آن شده اند آیا مبتلایان مسئول سرایت هستند یا مدیرانی که مدیریت درست کنترل بیماری را ندارند .هرچه هست این وضعیت از لحاظ روانی این شرایط را برای افراد دیکته می کند که در برابر این بیماری تنها و بی کس هستند واین حس بزرگترین ویروسی است که جمعیت بدان مبتلا شده اند.