بعد از کشتار اهالی اورمیه به تعداد بیش از ۱۰۰۰۰ نفر در ۳ اسفند ۱۲۹۶ توسط ارتش مسیحی که به کمک روسها به اورمیه آمده بودند، و خلع سلاح مسلمانان و غارت اهالی توسط ارامنه و قحطی و گرسنگی مردم اورمیه ،دوباره با حمایت انگلیس کشت و کشتار تورکان اورمیه چنان به اوج رسید که ارتش عثمانی در پی عدم کمک کردن شهرهای تورک نشین ایران به اورمیه ایها، تصمیم به آغاز حمله به ارمنی های متجاوز در اورمیه شد.

به دنبال کسب آمادگی های لازم از سوی سپاه چهارم عثمانی در حمله به ارامنه و آشوریهایی که اورمیه را اشغال کرده بودند در ۲۸ تموز ۱۳۳۴ فرمان حاضرباش به نفرات عثمانی صادر شد. به دنبال حملات عثمانی ساعت ۳ میسکین تصرف و پیشروی قشون به طرف عسگرآباد اورمو ادامه یافت.در مسیر جبل کنت، میرزا کند،کریم آباد نیز ساعت ۵ به تصرف عثمانی درآمد.در جناح چپ قشون سواره عثمانی با مقاومت ۲۰۰ پیاده و ۵۰ سواره ارامنه متوجه شد.ولی کریم آباد و خانکی به تصرف عثمانی ها در آمد.
شب چهارشنبه ۸ مرداد ۱۲۹۷ مسیحیان از ترس قوای عثمانی اورمیه را با اموال غارتی ترک کردند.تخلیه اورمیه قبل از اذان صبح انجام گرفت.

بعد از تحویل اورمیه توسط عثمانی ها به اهالی اورمیه، یکی از فرماندهان گردان ۱۵ عسگرآباد اظهار کرد که تورک ائلی، تورک ائلینین دالیندا دوردو و تشکرات فراوانی از ارتش عثمانی به جا آمد.