جواب : این رفتارها همانند قوانین فیزیک و طبق قانون سوم نیوتن است!

یعنی وقتی مرکز در اجرای قوانین هر چند ناقص قانون اساسی مثل اصل های پانزده ، نوزده ، و بیستم قانون اساسی چهل سال است که تعلل می کند و در برابر درخواست قانونی مردم و حقوق ابتدایی و طبیعی تدریس به زبان مادری رفتاری سرکوبگرانه دارد.! طبعا در مناطق دور از مرکز و دیگر کشور در برابر این رفتار نادرست مرکز ، رفتاری خواهیم دید برابر با آن و یا برعکس آن!

چرا که نمی توان با پاک کردن صورت مساله دست به حل کردن کل مساله زد. مساله حقوق ملل در ایران خصوصا مساله ترک ها را نمی توان با سیاست #تحقیر ، #انکار و #سرکوب خواسته های قانونی انان حل فصل کرد. اگر در جامعه ای هر چند به صورت نسبی ، #دموکراسی و #عدالت حاکم نشود آن جامعه رفته رفته به طرف گسست از هم ، واگرایی از تعلقات مشترک و مرکزگرایانه خواهد رفت. عرق ملی ، تعصب به پرچم و تمامیت ارضی در ان کشور دیگر رنگ خواهد باخت.

کشورهای کثیرالمله همچون ایران را تنها وجود #عدالت ، برخوردار بودن از #حقوق_مساوی ، و #دموکراسی ، و ایضا سهیم کردن ملل در ساختار قدرت سیاسی می تواند به طرف زندگی مسالمت امیز سوق دهد. در غیر این صورت با ایجاد وحدتی تصنعی و صوری مثل دانستن زبان فارسی به عنوان زبان مشترک و ملی همه ایرانیان! و عامل ایجاد وحدت ملی در کشور ، نمی توان به اتحاد و یکپارچگی رسید!

چرا که دانستن یک زبان به عنوان عامل وحدت ملی خود عاملی در جهت #ایجاد_نفاق ، بی عدالتی زبانی و ستم ملی است. و تنها نتیجه این چنین سیاست هایی که بر اساس سیاست اسمیلاسیون و سلطه استوار می باشد ، گسست بیش از پیش از مرکز ، و گرفتن راه استقلال خواهی خواهد بود.

مرکز نشینان نباید ازحوادثی همچون اتفاقات ورزشگاه سهند تبریز ، از قبیل باز کردن پرچمهای کشورهای همسایه ناراحت شوند!! چرا که این اتفاقات نتیجه یکصد سال بی عدالتی و ستم ملی ، و پیاده کردن سیاستهای یکسانسازی زبانی و ائتتیکی در جغرافیای ایران به دست خود انها می باشد. و در این راستا نیز اراده ای شوم در کار است که ایران را به سمت بالکانیزاسیون هل دهد و مرکز نشینان نیز پنبه درگوش آنقدر خود را به کری و کوری زده و متوجه این حقایق جامعه نخواهند شد که این شکاف های قومی کشور را به طرف فروپاشی و گسست از هم خواهد کشانید!

عامل بقا و ثبات در هر کشور و حاکمیتی بر اساس رضایت عمومی مردمان ان کشور است. اگر رضایت عمومی در یک جامعه ای نباشد با زور سرنیزه و سرکوب نمی توان کشورداری کرده و مردمان ان سرزمین را مطیع اوامر و قوانین ناعادلانه ساخت و با توسل به زور و بی عدالتی دم از وحدت کلمه ، و انسجام ملی در یک کشور زد!