اخیرا هم در مرزهای غرب آذربایجان و هم در فضای مجازی، اقدامات و اغلاط متعددی از سوی تروریستها و ترولها روی داده که در نتیجه این حرکات، آذربایجان و فرزندان آذربایجان هدف قرار گرفته و می گیرند.

متاسفانه برخی از سیاست بازان منسوب به این گروهها (که نقاشیهایی از دریای مدیترانه تا خلیج را به عنوان نقشه رویاهای خود ترسیم کرده اند) نیز به صورت تهدید آمیز و البته رقت انگیزی در حال توهین به ترکها و دیگر اقوام محترم ایران هستند.

من باور دارم که این افراد نه تنها نماینده ملت رنجدیده کرد نیستند بلکه دشمن انسان و انسانیتند.

اقوام عزیز ساکن در آذربایجان اعم از ترک، کرد، لر، گیل، تات، تالش، گالش، اسوری، ارمنی و طبعا شیعه، سنی، درویش، بهایی، مسیحی و یهودی همه آذربایجانی هستند و هرگز وقعی به ادعاهای افراطیون نمی گذارند.

چراکه دوستی ملت ترک اذربایجان با تمامی ملل همسایه فوق، (طبعا منهای افراطیون و جنگ افروزان) ابدی است.

همه می دانند که اگر ترکها امنیت نداشته باشند هیچ کدام از اقوام مقیم ایران امنیت نخواهند داشت. امنیت سراسر ایران بطور حتم تابعی از امنیت مناطق ترک نشین و طبعا آذربایجان است.

می پرسید چرا؟!

چونکه دست کم اکثریت جمعیت ایران متشکل از ترکهای آذربایجانی، ترکمن، قشقایی، افشار، خلج، بیچاقچی، قزاق، ... هستند. این صرفا اکثریتی جمعیتی نیست. وزن و ثقل تاریخی، فرهنگی، علمی، اقتصادی، نظامی و هنری و البته سیاسی ترکها در ایران در دید افراد فاقد اغراض، بگونه ای بدون اغراق، بی نظیر است.

در حال حاضر ترکهای آذربایحان به عنوان یکی از سرزمینهای اصلی ترکستان با نگران شدیدی در حال ارزیابی و تعقیب وضعیت هم تباران مظلوم ترک خود در سراسر ایران به ویژه در استانهای سنندج و کرمانشاه هستند. مناطقی که در دوران ممالک محروسه قاجار و قبل از آن همواره در قالب ایالت آذربایجان قرار داشتند و در دوران رضاخان دچار سرگردانی جغرافیایی وبازیهای سیاسی شدند.

نباید فراموش کنیم که ترکهای استانهای سنندج و کرمانشاه تحت ستم مضاعف تهران و مراکز استانهای خود قرار دارند.

به نظر من اگر قلب آذربایجان، جهانشهر اورمیه باشد ریه های آن در یاسوکند، بیجار، قروه، سونقور و البته کلانشهر زیبای سنندج قرار دارد.