تار ایرانی را بر روی زانو می‌نوازند، چرا که موسیقی ایرانی، موسیقی تفکر است، اما تار آذربایجانی به دلیل الهام گرفتن از طبیعت و عشق و عاشقی و حماسی بودن در مقابل سینه نواخته می‌شود. اگر به نمای پشتی تار ایرانی توجه کنیم، شبیه فرد در حال مراقبه و تفکر است. نقاره و کاسه تار به قلب عاشق و معشوق هم تشبیه شده و فاصله‌ بین این دو سبب بلند شدن صدای محزون از ساز است.

تار آذربایجانی که حدود ۱۳۰ سال قبل توسط «صادق جان اسد اوغلو» طراحی شد، اشکالاتی مانند تو دماغی بودن صدا داشت و کیفیت صدای آن پایین‌ بود، تحقیقاتی در این خصوص انجام دادم و ۱۴ مورد تغییر در ساختار تار آذربایجانی ایجاد کرده و نام آن را «تار ارسباران» گذاشتم، در ابتدا قصد داشتم نام تار را «تار تبریز» بگذارم، اما بعد از بی‌مهری‌هایی که در تبریز نسبت به ثبت جهانی تار من در یونسکو شد، منصرف شدم. تار ارسباران هم ثبت ملی شده و در تبریز از آن رونمایی شد، اما پیوست نامه‌هایم در اداره کل فرهنگ و ارشاد گم شده بود و تا کنون به نتیجه‌ای نرسیده‌ام، در باکو استقبال بسیار خوبی از تار ارسباران شد .