دکتررحیم رضازاده ملک در زمرۀ این قبیل محققان قرار دارد. او با وجود ادّعای تحقیق در زبان ها و گویش های غیرفارسی در ایران با مشكل مهمّي در حوزۀ نظر و دیدگاه دست به گريبان بود. این مشکل عبارت از بي‌اعتقادي محض او به توانایی زبان ها و گويش‌هاي غيرفارسي دري بود. وي اعتقاد داشت كه اين گويش‌ها ـ كه البتّه زبان تركي آذربایجانی را هم زير مجموعة گويش ها محسوب مي‌داشت ـ ظرفيّت طرح مباحث علمي و فلسفي را ندارند. رضازاده در مصاحبه‌اي كه در روزهاي آخر عمرش با نشريّة «كتاب هفته» انجام مي‌دهد به اين اعتقاد خود نيز اشاره‌اي مي‌كند و مي‌گويد:

« زبان يك ادبيّات علمي را با خود همراه دارد، حال آن‌كه گويش از اين ظرفيّت برخوردار نيست. شما به زبان فارسي كتاب مي‌نويسيد و مسائل علمي ـ فلسفي را طرح مي‌كنيد، در حالي‌كه در گويش آذربايجاني يا سيستاني قادر به اين كار نيستيد، زيرا گويش‌هاي مذكور ظرفيّت طرح اين مباحث را ندارند. » (كتاب هفته شمارة 238 ،12 تير 1389)

وي در حالي اين ادّعا را بر زبان جاري مي‌سازد كه مدّعي است در بارة 25 گويش ايراني به تحقيق و مطالعه پرداخته است. من اگر نتوانم در بارة گويش‌هاي متعدّد هم خانواده با زبان فارسی اظهار نظري داشته باشم؛ در بارة تركي آذربايجاني يا به قول خود دكتر رضازاده «گويش آذربايجاني» تا حدودي قادر به اظهارنظر هستم و از توانايي اين زبان براي نوشتار و بيان مباحث علمي ، فلسفي و ديگر زمينه‌ها آگاه هستم. تركي آذربايجاني كه وي آن را به عنوان شاهد مثال براي نشان دادن عدم توانايي گويش‌ها مي‌آورد؛ زبان رسمي يك كشور مستقل به نام آذربايجان است و سابقه‌اي طولاني در استفاده شدن به عنوان يك زبان با تمام كاربردهاي قابل تصوّر براي آن را دارد. زبان تركي نيز در حال حاضر زبان رسمي هفت كشور مي‌باشد كه در زمينة بين‌المللي نيز شرايطي بهتر از زبان فارسي دارد. اگر همة اينها را هم نديد بگيريم در همين ايران و بخصوص بعد از انقلاب اسلامي كتب پرشماري به تركي آذربايجاني نوشته شده و نشريّات بسياري نيز به تركي يا به صورت مختلط تركي ـ فارسي منتشر شده و گوشه هايي از قابليّت‌هاي اين زبان را به معرض نمايش گذارده‌اند. يعني آقاي رضازاده بعد از قريب 32 سال تحقيق و مطالعه و تأليف در ايران بعد از انقلاب از اين مسائل بي‌خبر بوده است؟ بعيد است مشكل بي‌خبري باشد؛ مشكل خود را به بي‌خبري زدن است. دكتر رضازادة و امثال او كبكي را مي‌مانند كه سر در زير برف كرده و از چيزي خبر ندارند يا ترجيج مي‌دهند خود را به جهالت زده و راه نفي و انكار در بارة ديگر زبان‌ها را پيش بگيرند.