حمام‌های تاریخی از جمله نمادهای میراثی کهن شهر تبریز محسوب می‌شوند که به دلیل تعدد وراث و به تبع آن ناتوانی نهادهای مسئول در مرمت و بازسازی آنها، این روزها حال و روز خوبی ندارند.

بدون شک فرافکنی و شانه خالی کردن از مسوولیت با استدلال های سست و ضعیف نمی تواند افکار عمومی را در چشم پوشی از نابودی نمادهای میراث فرهنگی و تاریخی کهن شهر تبریز، آن هم در روز روشن، اقناع کند؛ نمونه این امر را می توان در تخریب باقیمانده عمارت تاریخی و مجموعه دیوانی «عالی قاپو» در دوره پهلوی دید که با گذشت نزدیک به ۹۰ سال از آن واقعه، هنوز نیز مردم، عاملان آن را نفرین می کنند.