یکی از بزنگاه های مجتبی مینوی برای حمله به زبان ترکی مقالۀ «ابن سینا» بوده است. او متنی را که به مناسبت در پیش بودن برگزاری هزارۀ ابن سینا در ایران؛ تدوین کرده بود، در سال ۱۳۲۸ شمسی از رادیوی بی بی سی قرائت می کند. در این نوشته مینوی با اشاره به در پیش بودن هزارۀ تولّد ابن سینا به تدارک برنامه هایی برای این مناسبت در ایران، مصر و سوریّه اشاره می کند.

او بعد از بیان شرح حال مختصری از ابن سینا انگیزۀ برگزاری جشن هزارۀ ابن سینا را ایرانی بودن ابن سینا و بزرگی مقام او در فلسفه و حکمت می داند. وی در این نوشته برای برگزاری مراسمی به همین مناسبت در مصر و سوریّه مشکلی نمی بیند، لیکن از نظر او برگزاری مراسم برای ابن سینا در ترکیّه خالی از اشکال نیست:

« اهل ترکیّه چه می گویند که او را ترک می دانند و آن چه جشنی بود که دوازده سال پیش ازین برای ابن سینا گرفتند؟ » ( نقد حال ص ۱۴۱) مینوی با برگزاری مراسم هزارۀ ابن سینا از سوی کشورهای عربی مشکلی ندارد، لیکن برگزاری بزرگداشت از جانب کشور ترک را برنمی تابد. در ادامۀ مطلب، مینوی خودش جواب سؤال خود را داده و می نویسد:

« سال وفات ابن سینا به ۱۰۳۷ میلادی می افتد و سال ۱۹۳۷ سال نهصدم وفات او می شود و جشنی که ترکها گرفتند؛ برای این بود که عجله داشتند بستگی ابن سینا را به خودشان هر چه زودتر به منصّۀ ظهور بنشانند. » (نقد حال ص ۱۴۱) ملاحظه می شود که نویسنده حتّی حقّ ادّعا را نیز برای ترک به رسمیّت نمی شناسد. از نظر آقای مینوی نه ولادت این سینا در شهر و ولایت ترک نشین محمل ترک بودن او تلقّی می گردد؛ نه زندگی طولانی مدّت در شهر آذربایجانی همدان.