تا جهانی نیندیشیم نمیتوانیم در دنیایی که پیچیدگی هایش تصاعدی پیش می رود توسعه را در محله مان شکل دهیم نه می تواند در دنیای گذشته سیر کرد و نه سعادت اینده را تضمین کرد ذات انسان گرایش به قدرت دارد اینکه قدرت جهان را عاری از خشونت و یا بهشت زمینی را رقم زند شاید ساده لوحانه باشد برای جزیی از جهان شدن نظم اجتماعی لازم است حاکمیت قانون و عدالت محور اینها همگی ساخته ی ذهن است که در طول قرن ها نزاعات بشری ضامن بقای بشر بوده فرهنگ ها می توانند تغییر کنند ولی نمیتوانند همسو باشند در اینصورت فرهنگ از دایره ی لغات خود را کنار خواهد کشید ایا جهانی شدن ارمان ملت هاست ایا جهان به مرحله ای رسیده که بتواند تمام فرهنگ های متنوع بشری را هضم کند و شکل واحدی از اشتراکات ذهنی و انتزاعی جهت سعادت بشر به کار گیرد.

ایا واقعا زمان جهانی شدن فرا رسیده یا هنوز خیالاتی است که ذهن جستجوگر بشر با خلق این ایده یکنواختی قرن ها را نه هزاره ها را فرصتی برای خوش دلی بشر فراهم کند و یا در پس این جهانی شدن جهانی دیگر خلق خواهد شد که می داند دنیا به کجا می رود برای همین است که دنیای من با دنیای تو فاصله اش از مریخ تا ونوس است