محرز شدن نتیجه تحقیقات و اعتراف ستاد کل نیروهای مسلح مبنی بر خطای انسانی در پدافند هوایی سپاه در خصوص هدف گیری فاجعه آمیز هواپیمای اکراینی و جان باختن دلخراش تعداد 176 انسان که بسیاری از آنها اعم از خارجی و ایرانی یک سرمایه ی بزرگ برای کشورهای خود بودند، از همان لحظه ی اعلام موجی از تاثر و تاسف عمیق و زاید الوصفی در افکار عمومی بوجود آورده است.

انتشار این خبر حتی بیش از خود حادثه ی سقوط هواپیما که هر از گاهی و به هر دلیلی در گوشه و کنار دنیا اتفاق می افتد ، برای افکار عمومی داخلی زجر آور و طاقت شکن است ؛ چطور می توان تحمل کرد که سهل انگاری و اشتباه انسانی موجب بروز یک فاجعه ی بزرگ و خسارت بار سنگین مادی و معنوی باشد ؟! چه کسی می تواند ذره ای از تبعات جانکاه عاطفی این حادثه ی سوزناک را برای بازماندگان دلسوخته جبران کند ؟!

چرا باید مردم یک مملکت مدام احساس ناامنی و تحمل مدیریت هایی را بکنند که مدام در حال اشتباه کردن هستند و هر اشتباه آنان حوادث مشابه غیر قابل جبرانی چون سانحه ی جان سوز چندی پیش #قطار مسافربری تبریز – مشهد را رقم می زند و مرگ دلخراش دهها دانشجو در حادثه ی #اتوبوس #دانشگاه_آزاد علوم و تحقیقات تهران و دهها مورد مشابه را موجب می شود و مرگ دلخراش چندین نفر انسان را به دلیل #خطاهای_انسانی و مدیریتی در حوادث طبیعی مانند #سیل در شهرهای شیراز و دیگر مناطق را به وجود می آورد و مرگ جگرسوز دها نفر انسان بی گناه در اثر #ندانم_کاری های مدیریتی در جریان #تشییع_پیکر شهید قاسم سلیمانی در کرمان حاصل آن می شود و هکذا صدها مورد دیگری که در طول چهل سال گذشته و درحوزه های مختلف کم و بیش اتفاق افتاده و چه بسی از نظر افکار عمومی پنهان نگه داشته شده است !

آیا نمی توان نگران مدیریت های پر ادعای این چنین حاکمیتی شد که خسارت های کمرشکن اشتباهات مکرر مدیریت های آن در ابعاد و اشکال مختلف منجر به زمین گیر شدن صنعت و تولید و اقتصاد و معجونی از فقر و فلاکت و فجایع اجتماعی را در کنار چپاولگری های منابع مملکت به وجود آورده و سبب خسارات چندین میلیارد دلاری مانند ماجرای قرارداد گازی #کرسنت شده و هزینه های آن را بر گرده ی ملت تحمیل کرده است در حالیکه عوامل آن هم چنان در کمال گستاخی و طلبکارانه و به برکت باندهای سیاسی همجنسگرای خود در مراکز تصمیم گیری بر مقدرات مردم مدیریت می کنند!

حتی نشستن در پشت میزهای بین المللی مذاکرات فرسایشی حساس سیاسی را به رغم هزینه های سنگین و شعار #نرمش_قهرمانانه بعد از ماوقع و برچیدن بخشی از تاسیسات پر هزینه ی انرژی هسته ای را اشتباه ارزیابی می نمایند و امضاء برخی قراردادهای بین المللی مانند « 2030» را هم ایضاً اشتباه قلمداد می کنند و عجبا اینکه به رغم این همه اشتباهات خسارت آفرین خود را منزه و مقدس و عالم دهر می پندارند و واکنش های طبیعی مردم را علیه چنین مدیریت های ناکارآمد تحت عناوین غیرمنصفانه و نخ نما شده ای مانند اراذل و اوباش و ایادی دشمنان خارجی سرکوب می کنند و به روز سیاه می نشانند؟!
و آیا با این همه اشتباهات مدیریتی و خطاهای انسانی که هر کدام می تواند موجب سقوط یک دولت بشود ، هر چند در کشور ما هزینه ها ی آن بر گرده ی مردم تحمیل می گردد و به طریق اولی ادامه چنین مدیریت هایی بر مقدرات مردم خود می تواند یکی از مهم ترین اشتباهات باشد ، باید همچنان منتظر وقوع اتفاقات فاجعه آمیز دیگر بود ؟! پناه بر خدا ، پناه برخدا ، پناه برخدا.