آنا صحیفه اخبار فارسی |
برخی، پیشینه این دژ را به زمان ماد نسبت میدهند. این دژ در دوره پس از اسلام و تا قرن پنجم نیز این دژ پابرجا بوده و کاربرد داشتهاست. نمای بیرونی قلعه به شکل دیوارهای از دودکشهای به هم پیوسته و تعدادی دودکش جدا است که حفرههای پایین قلعه، ظاهری مرموز بدان بخشیده است. برخی از مردم محلی این آثار را به دلیل شکل عجیبشان «دودکش جن» مینامند و برخی نیز این قلعه را تخت دیو مینامند زیرا معتقد بودند دیوها روی تخته سنگهای مسطح بالای ستونها استراحت میکنند.
شکل دودکش، در واقع نوعی سنگ قارچیشکل است که بر اثر فرسایش پدید آمده و به منارهای بلند و نازک میماند که سنگ دیگری روی آن قرار گرفتهاست و در اصطلاح زمینشناسی «دودكش پرى» (هوودوو) نامیده میشود. سازندگان قلعه با در نظر داشتن طرح اولیه، اقدام به کندن کوه و تخلیه خاکها و سنگها کردهاند و اتاقها را به وجود آوردند و به هر تعدادی که به اتاقهای آن اضافه شده راههای ارتباطی آنها به مجموعه نیز به صورت دالانهایی افزوده شدهاست.فضای کلی قلعه به سه دسته شامل اتاقها، دالانها و راهپلهها تقسیم میگردیدهاست که گاه دارای سقفی تیزهدار و دارای محلهایی به شکل مثلث یا مدور روی دیوارها برای قرار گرفتن پیهسوز بودهاست.
راهپلههای ضلع شمال غربی قلعه به عنوان یکی از مناطق دست نخورده و سالم دژ بهستان است که بالای این پلهها، اتاقی به شکل طاق محرابهای مسجد دوران اسلامی تزئین شده متعلق به دوره اسلامی وجود دارد و راهپلههای زیاد با عرض یک متر نیز اقتباس از این سبک معماری است. هم اکنون به دلیل تخریب زیاد تنها با عملیات کوهنوردی میتوان بر بالای قلعه با تخته سنگهای عظیم مسطح آن رسید. قسمت بالای قلعه با گچ اندوده شده و داخل آن حوضی با ابعاد ۷ در ۳ متر و از جنس سنگ و ساروج قرار دارد که با استفاده از لولههای آب گلی نیممتری به اسم «گنگ» آب آن تأمین میشدهاست.
تاریخ
2020.06.04 / 21:03
|
مولف
Axar.az
|