کولت. آذ نظامی گنجوینین غزلینی تقدیم ائدیر:

گئجه خلوتجه بیزه سئوگیلی یار گلمیش ایدی،
اوزو آیدان دا گؤزل نازلی نیگار گلمیش ایدی.

تر آخیب گول یاناغین‌دان، بولود اؤرتموشدو آیی،
اونو دوشمن‌می قوووب، کؤنلو غبار گلمیش ایدی؟

اونا من گؤز یئتیریب خلوتی باخدیم-باخدیم،
اووچونون اوولاغینا کؤرپه شیکار گلمیش ایدی.

اویویوب هر ایکیمیز راحت اولوب بیر یاتدیق،
بختیمین باخچاسینا گوللو باهار گلمیش ایدی.

دئدی: "گئتمک دمیدیر، سؤیله، نه ایستییرسن یار؟"
بیر اؤپوش ایستدیم اوندان...یئری وار گلمیش ایدی.

آغلاییب گئتدی او یار، گؤز یاشی یاندیردی منی،
اودلارا یاندی دیلیم، سانکی شرار گلمیش ایدی.

"ای نظامی!" - دئدی... بیردن آییلیب گؤردوم او یوخ
دئمه رؤیادا بیزه چشم خمار گلمیش ایدی.