ادیب طوسی برای قطعی ساختن ادّعای خود در باب زبان آذری از یک آذری باز روس به نام ژیرکف هم نقلی قولی می آورد. ژیرکف مقاله ای در بارۀ زبان آذری می نگارد و ترجمۀ آن در شمارۀ ۲۱ مجلّۀ آینده هم درج می گردد. ادیب طوسی بخش زیر را از آن مقاله برداشت کرده و می نویسد:

« پروفسور ژیرکف تصریحاً می نویسد: زبان ترکی آذری، آثار زبان ایرانی آذری را تا حال نگاهداشته و اهالی آذربایجان و شروان قبل از ورود طوائف ترک از آن استفاده می کرده اند که حالا آثار آن را فقط به توسّط مداقۀ علمی ممکن است در لهجۀ کنونی آن صفحات پیدا کنیم و نیز اضافه کرده که: آثار زبان از میان رفتۀ ایرانی (آذری) هنوز به طور کفایت مورد تحقیقات علمی واقع نشده ولی از نظر علم ایران شناسی دارای اهمیّت کامل است. » (زبان فارسی در آذربایجان، ج ۱، صص ۱۹۹ ـ ۱۹۸)

ادیب طوسی با آوردن این بخش از نوشتۀ ژیرکف هدفی دوسویه را دنبال می کند. نخست می¬خواهد با نشان دادن ترکیب «ترکی آذری» در این فراز از نوشته¬های ژیرکف؛ بر وجود آن ترکیب که در نظر او موجب لغزش برخی ها من جمله نویسندگان کتاب « نامۀ دانشوران» شده؛ تأکید کند و در مرتبۀ دوم وجود رسوبات و نشانه¬های زبان من درآوردی آذری را در زبان ترکی آذربایجانی نمایان سازد.

خود نوشتۀ ژیرکف برای ردّ باقی ماندن نشانه های آذری در زبان ترکی آذربایجانی به حدّ کافی گویا و رسا است. ژیرکف این مطلب را قریب هشتاد سال قبل گفته است. خود او در آن زمان اراده ای نکرده تا این نشانه ها را از زبان ترکی آذربایجانی استخراج کرده و برای اثبات نظریّۀ خود در معرض دید همه بگذارد. آذری بازان بعد از او هم این کار نکرده اند؛ جز اینکه تعدادی لغت از این کتاب و آن کتاب استخراج کرده و آنها را به عنوان لغات آذری رایج در ترکی آذربایجانی فعلی جا زده اند و مهم ترین استدلال آنها در کار آن بوده که: چون در فلان کتاب لغت قدیمی گفته شده این کلمه در آذربایجان نیز رایج است، یا گفته در آذربایجان به جای این کلمه فلان کلمه به کار برده می شود؛ همین گفته را برای بخشیدن آن کلمه به زبان آذری ادّعایی کافی دانسته اند.