عرضه و تقاضا قانونی ساده و همگانی است ولی دولتمردانی که کاری جز گنده‌گویی ندارند هنوز نتوانسته‌اند معمای معروف مرغ و تخم‌مرغ را حل کرده و توازنی بین عرضه و تقاضای این محصول بوجود آورند. گاهی عرضه‌ی بیش از نیاز باعث افت قیمت و ورشکستگی مرغداران می‌شود و گاهی عرضه کمتر از تقاضا باعث افزایش قیمت این محصول مهم شده و فشار زیادی بر خانواده‌ها تحمیل می‌کند.

نزدیک سی سال پیش دولت وقت پروژه‌هایی مانند تولید جوجه یکروزه آرین را کلید زد ولی با گذشت سه دهه و حیف‌ومیل میلیاردها تومان، بازار مرغ و تخم‌مرغ همچنان تق‌ولق است. این نابسامانی علاوه بر تحمیل فشار زیاد بر خانواده‌ها گاهی دامن حکومت را نیز می‌گیرد بطوریکه یکی از محرک‌های اعتراضات دیماه ۹۶ افزایش قیمت تخم‌مرغ بود و حالا کرونا و بی‌تدبیری بازار مرغ را هدف قرار داده است.

روزهای اول کرونا تلویزیون و دولت ایران از مردم خواست که یکی دو هفته در خانه بمانید تا این ویروس ریشه‌کن شود و از کنترل و مدیریت آن در یکی دو ماه سخن گفت. همین خوش‌خیالی باعث شد که مرغداران بدون توجه به تعطیلی تالارها، رستوران‌ها و مراسم‌های جشن و عزا، عرضه مرغ را با همان قوت قبلی ادامه دهند. در اواخر فروردین کاهش تقاضا، قیمت مرغ را تا هشت‌هزار تومان پایین آورده و ضرر سنگینی به مرغداران زد. مرغداران دست از تولید کشیدند و اواخر اردیبهشت کارخانه‌های تولید جوجه یکروزه میلیون‌ها جوجه را دفن کردند که انتشار فیلم آن با واکنش‌هایی نیز همراه شد.

طبیعی بود که ۴۵ روز بعد از تعطیلی مرغداری‌ها و و دفن جوجه‌های یکروزه، عرضه مرغ به شدت کاهش یابد و اوایل تیر قیمت مرغ به بیست‌هزار تومان رسید. این کاهش عرضه تا اواسط مرداد ادامه خواهد داشت. در این کمبود مرغ، اداره‌های ذیربط نیز که برای حل مشکلات راهی جز توپ و تانک نمی‌شناسند شروع به صدور دستورالعمل‌هایی کرده‌اند که هیچ تغییری در قیمت‌ها نداشته است.
امروز مرغ زنده به قیمت ۱۱۵۰۰ از مرغداری‌ها خریداری و به قیمت ۱۷۵۰۰ تومان به مغازه مرغ فروشی رسید که بیانگر مشکل همیشگی واسطه‌های زیاد نیز هست، ولی ریشه این همه نابسامانی در نهادهایی است که آمار دقیق و مشخصی از هیچ چیز ندارند و نمی‌توانند عرضه و تقاضای مرغ و تخم‌مرغ را هم مدیریت کنند.