یوسف عزیزی بنی‌طرف، مهمان والامقام کنگره قلعه بابک در سال ۸۲، بعد از بازگشت از آن مراسم مقاله‌ای با عنوان «یاشاسین آزربایجان» نوشته و در روزنامه الشرق قطر چاپ کرده بود. ایشان چندی پیش با حضور در برنامه آپدیت از خاطرات آن روزها گفته و مدعى شدند «كه پايه گذار دوستى ميان دو ملت ترك و عرب بوده‌ام، قبل از انقلاب.»

تلاش‌های بنی‌طرف برای همدلی اقلیت‌های ملی ایران خصوصا دو ملت ترک و عرب برکسی پوشیده نیست و ایشان بی‌نیاز از هر تمجیدی می‌باشند ولی باافتخار می‌توان گفت که دوستی دو ملت ترک و عرب ایران ریشه صدساله داشته و این ملت‌ها همواره در کنار یکدیگر بوده‌اند و ما نیز به پشتگرمی آن دوستی‌ها رویش دوباره را آغاز کرده‌ایم.

بنا به نوشته «تاریخ مشروطه ایران» هنگامی که ستارخان و یارانش در حلقه محاصره یازده ماهه گرفتار شده بودند تنها کسی که از داخل ایران اعانه به تبریز می‌فرستاد شیخ خزعل‌خان بود. شیخ برای رساندن کمک‌هایش به تبریز، آنها را از بصره به استانبول می‌فرستاد تا انجمن سعادت استانبول (به ریاست شیخ اسدالله ممقانی) آن کمک‌ها را از مسیر باکو به تبریز بفرستد.

در دوره حکومت فرقه دموکرات آذربایجان نیز ترک‌ها و عرب‌ها دست همدیگر را به گرمی فشردند. در آن سال ندای میرجعفر پیشه‌وری با اقبال گسترده‌ای در میان همه اقلیت‌های تحت ستم ایران مواجه شد. کنسول انگلیس در تبریز نوشت که برای نخستین بار اقلیت‌های نژادی و مذهبی، دوش به دوش هم علیه یک دشمن مشترک می‌جنگند و باز هم عرب‌ها از دوستان نزدیکمان در آن سال خوشبختی بودند. در شماره ۲۷ روزنامه غلبه به تاریخ ۲۲ آبان ۱۳۲۵ می‌خوانیم که از طرف شورای ایالتی اتحادیه‌های زحمتکشان و کارگران خوزستان نمایندگانی به آذربایجان آمده و پیام تبریک و همدلی زحمتکشان خوزستان را به فرقه دموکرات تقدیم کرده‌اند.