یکی از اولین کتاب‌هایی که بعد از ورود دستگاه چاپ سنگی به ایران، چاپ شده دیوان فضولی است. این کتاب همزمان با حکمرانی عباس‌میرزا به آذربایجان در سال 1828 در تبریز چاپ شده است. چاپ دوم این کتاب سه سال بعد در تبریز، چاپ سوم و چهارم در مصر و چاپ پنجم آن باز هم در تبریز صورت گرفته است. چاپ ششم، هفتم و هشتم دیوان فضولی در استانبول و سه چاپ بعدی آن باز هم در تبریز بوده است. یعنی این کتاب در مدت سی سال شش بار در تبریز چاپ شده که در قیاس با موارد دیگر آن دوره تاریخی یک رکورد است. بعدها بیش از صد سال شاهد چاپ آن دیوان باشکوه در ایران نیستیم.

چاپ اول دیوان فضولی در استانبول 23 سال بعد از تبریز و در باکو 116 سال بعد از تبریز رخ داده است. یاوه گویانی که سعی می‌کنند ترکی نویسی و ترکی خوانی در ایران را امری وارداتی و مُلهم و مُنبعث از ترکیه و جمهوری آذربایجان قلمداد کرده و تا سطح بازی‌های سیاسی و تحریکات سایر کشورها تقلیل دهند، بهتر است بدانند روزگاری که ما گرفتار جهنم شوونیستی تئوریسین‌های نژادپرست و حاکمان مستبد نشده بودیم همراه با سایر ممالک ترک در توسعه سرزمین‌ و ترقی هویت ملی خودمان کوشیده‌ایم و این جهنم برساخته آنها بود که ابتدا ما را از یک مرکز پیشرو و خلاق به توده‌های بی‌تاثیر تبدیل کرد و حالا نیز با اتهام تبعیت و پیروی از سایر ممالک مواجه کرده است.