تصور کنید آموزه‌های یکی از مسولان کشور در مورد زبان پاک روزی به مدارس راه یابد.

در یک صبح زیبای بهاری معلم پس از کشیدن دانش آموز به پای تخته‌سیاه از او بپرسد:

-- زبانها بر چند نوعند؟

-- آقا اجازه، دو نوع.

-- نام ببر.

-- زبان پاک، زبان ناپاک.

-- آفرین، میتوانی مثال هم بزنی؟

-- زبان پاک مانند فارسی؛ ناپاک مانند ترکی، عربی، بلوچی و کردی و...

-- همشو نگفتی...

در این حین یکی از دانش‌آموزان از ته کلاس بلند شود و بپرسد:

-- آقا می‌شود جواب این سوال رو یه جوری خلاصه‌‌اش کرد؟

-- چه جوری؟

-- به جای زبان ناپاک دیگه مجبور نشویم لیست زبانهای محلی رو بیاوریم.

-- پیشنهاد خودت چیه؟

-- اینجوری بگوییم، زبان پاک: فارسی؛ زبان ناپاک: غیرفارسی.

معلم پس از درنگی کوتاه به نشانه تفکر و تعمق سری تکان دهد و بگوید:

-- آفرین بر هوش و ذکاوت آریایی‌ات، اینها در اصل مترادفند، تو از استعداد و توانایی ذهنی‌ات برای کمک به دوستان خود استفاده کردی و این وجه مشخصه فرهنگ آریایی است.

دانش آموز دیگری از سمت دیگر کلاس بلند شود و بگوید:

-- آقا روزی می‌رسه علم به جایی برسد که زبانهای زاید رو هم مثل میکروبهای مضر ریشه‌کن کند و همه خلاص بشوند؟

-- چرا که نه، بیشتر کشفیاتی که هم اکنون پیش پا افتاده به نظر می‌رسند قرنها برای مردمان پیشین غیر قابل تصور بودند، علم می‌تواند روزی دارویی مثل دهانشویه کشف کند که کارش اینبار ریشه‌کن کردن کلمات زبانهای ناپاک از ذهن و زبان انسانها باشد.

-- لابد یه اسمی مثل "زبانشویه" را هم برای آن دست و پا می‌کنند.

-- آفرین، چه اسم بامسمایی. به این میگن زبان پاک، در آن واحد میشود با آن واژه‌سازی کرد، اصطلاحات علمی درست کرد و...

-- اجازه آقا، من دوست دارم اگه روزی دکتر شدم روی این داروی خاص کار کنم.

-- هدف بزرگی است، فرزندان کوروش کبیر نشان داده‌اند اگر اراده کنند هر کاری را میتوانند انجام دهند.

-- من دوست دارم وقتی بزرگ شدم فرد مفیدی برای میهنم باشم.

-- هم به میهنت خدمت می‌کنی و هم مشهور و ثروتمند میشوی، حساب کن قرار است بیش از نصف جمعیت کشور از این دارو استفاده کنند.

دانش‌آموز با تبسمی در گوشه لب، خیره به نقطه‌ای نامعلوم در فضا نگاه کند، برق شادی و شعف در چشمانش موج بز‌ند.

در این حین زنگ تفریح به صدا در آید و ادامه بحث بماند برای جلسه بعد.