کولت. آذ گونئی آذربایجان‌لی، دونیا شهرتلی شاعر اوستاد محمدحسئین بهجت تبریزی (شهریار)-ین "بلالی باش" شعرینی تقدیم ائدیر:

یار گونومو گؤی اسکییه توتدو کی، دور، منی بوشا،
جوتجو گؤروبسن اؤکوزه، اؤکوز قویوب بوزوو قوشا؟

سن اللینی کئچیب یاشون، من بیر اوتوز یاشیندا قیز،
سؤیله گؤروم اوتوز یاشین نه نیسبتی اللی یاشا؟

سن یئره قویدون باشووو، من باشیما نه داش سالیم؟
بلکه من آرتیق یاشادیم، نئیله‌ملی؟ دئدیم: یاشا.

بیر ده بلالی باش نئچین یانینا سوپورگه باغلاسین؟
بؤرکو باشا قویان گرک بؤرکونه ده بیر یاراشا.

بیر ده کبین کسیلممیش، سن منه بیر سؤز دئمدین،
یوخسا جهازیمدا گرک گلیدی بیر هوققا-ماشا.

دئدیم: قزا گلیب تاپیب، بیر ایش ایدی اولوب کئچیب،
قوربانام اول آلا گؤزه، حیرانام اول قلم قاشا.

منکی اؤزومده بیر گوناه گؤرمییرم، چاره ندیر؟
پیس بشرین قایداسیدیر، یاخشینی تاپسا دولاشا.

دوستلا موروووت ائتمه‌لی، دوشمن ایله کئچینمه‌لی،
قایدا بودور، حیف دئییل بشر یولون آزیب، چاشا؟

من ده سنین دایی اوغلووام، سن ده منیم بیبیم قیزی،
کؤنول باخیرسا گونشه، گؤز ده گرکدیر قاماشا.

ایندی بیزیم مارال کیمی اوچ بالامیز واردی، گرک.
آتا-آنا ساواشسا دا، بونلارا خاطر باریشا.

هر کیشییه عیالی دا اؤز جانی تک هؤروکلنیب،
هدیه ده اولماز ائلسین آروادی قارداش-قارداشا.

بو دونیا بیر یول کیمی‌دیر، بیز آخیرت موسافیری،
کجاوه‌ده حاماش گرک اؤز حاماشیلن یاناشا.

آخیرتی اولانلارین دونیاسی غم‌سیز اولماییب،
سئلدی، گلر، آخار، کئچر، اما گرک آشیب-داشا.

مثلدی: "یئر کی، برک اولور، اؤکوز اؤکوزدن اینجیییر".
هئی دارتیلیر ایپین قیرا، یولداشییلا برک ساواشا.

بیزیم ده روزگاریمیز یاماندی، بیزده عیب یوخ،
بلکه وظیفه‌دیر: بشر قونشولار ایلن قونوشا.

حقی-حیات یوخ داها بیزلره، چوخ بؤیوک باشی
زیندانیمیزدا حقیمیز، بیر باجا تاپساق، تاماشا.

اما اونون شماتتی، اللها خوش گلمه‌ییبن –
گئتدی، منیم حیاتیمی ووردو داشا، چیخدی باشا!