بر اساس خبرهای منتشر شده ارتش روسیه مانور بزرگ نظامی را با نام "قفقاز 2020" را در اطراف دریای سیاه و دریای خزر با ۱۵۰هزار سرباز، حدود ۲۵هزار خودروی زرهی، ۴۱۴ فروند هلیکوپتر و جت جنگنده و ۱۰۶ کشتی آغاز کرده است.

گفته می شود نظامیان پایگاه گؤمرود ارمنستان نیز در این رزمایش حضور دارد.
همچنین در راستای اخبار تکمیلی این مانور گفته شده است که غیر منتظره و از پیش تعیین نشده بود.

سوال می شود:

آیا این مانور نظامی با این ابعاد گسترده با تحرکات نظامی ارمنستان در منطقه تووز در ارتباط نیست؟

وقتی می بینیم نظامیان پایگاه گومرود ارمنستان هم در این مانور حضور فعال دارند، شکی برای ما نمی ماند که "حادثه تووز" کاملا یک تله نظامی بوده تا در قفقاز یک جنگ فرسایشی بر علیه تورک ها استارت بخورد.

همانطور که می دانیم حضور نظامی ترکیه در قفقاز همیشه برای روس ها قابل هضم نبوده،نیست و نخواهد بود.
و همچنین در صد سال گذشته تقریبا ترکیه از قفقاز عقب نشسته بود که با تدبیر سیاسی مرحوم حیدرعلی اوف در جریان بزرگترین معامله قرن(لوله انرژی باکو،تفلیس،جیحون) مجددا پای ترکیه در قفقاز باز شود و براساس پروتکل الحاقی آن، تامین امنیت این لوله بر عهده ترکیه گذاشته شده است.

حادثه تووز که شاهرگ انرژی قفقاز می باشد باید از این زاویه تحلیل گردد و از طرفی روسیه با این ادوات نظامی سعی در تصرف تووز با نام نظامیان ارمنستان بود که این تپانچه با تدبیر سیاسی الهام علی اوف خنثی و در دستان پوتین منفجر شد.

اینجاست که فلسفه زیر بصورت عینی معنا و مفهوم پیدا می کند:

"ان گوُزل اوغور، ساواشمادان قازانماغ دیر"

این بار دولتمردان آذربایجان بدون اینکه اشتباه تاریخی عباس میرزا را تحت فشار افکار عمومی مرتکب شوند تسلیم هیجانات آنی نشدند و با اتخاذ تدبیر ویژه سیاسی در اصل برنده و پیروز این جنگ هم شدند.
هر چند حضور شهروندان و نام نویسی برای حضور در جبهه قاراباغ و آزادی آن از اشغال ارمنستان قابل تقدیر و تحسین است. اما باید با "عقلانیت" در پی "حریت" قاراباغ باشیم.

اینجا سخن از تحمیل یک جنگ ناخواسته بر علیه حضور ترکیه در قفقاز و آذربایجان بود و همچنین در پی باز شدن یک جبهه جدید بر علیه ترکیه بودند تا تمرکز این کشور در سوریه، لیبی و شرق دریای مدیترانه برهم و بهم زده شود.
و این پروژه عظیم و پیچیده با تدبیر سیاسی الهام علی اوف در نطفه خنثی شد بعبارتی اگر ترکیه در دفاع از آذربایجان در هر زمان و مکان (از پرواز جنگنده هایش بر فراز دریای خزر جهت خط و نشان کشیدن به ایران گرفته تا پرواز جنگنده هایش در نقطه صفر مرزی ارمنستان) مصمم و سیاست فراتر از روابط دولت ها را دارد، آذربایجان هم نشان داد بخاطر مصالح ترکیه قادر به اتخاذ هر گونه سیاست لازمه در مقابل حملات وحشیانه ارمنستان با تحریک روسیه می باشد. به دیگر سخن آذربایجان با این تصمیم نشان داد به خط و عمق استراتژیک ترکیه از قاره تا به قاره(از اروپا و آسیا گرفته تا آفریقا) اهمیت ویژه قائل است و اگر لازم باشد در این راه ژنرال هایش هم به مانند انورپاشاها برای شهادت راضی خواهند بود.

بدون شک بر اساس فلسفه "پیروزی بدون جنگ" در آینده در کنار حضور داوطلبانه در جبهه قاراباغ باید کمپین های مخصوص باز شود تا یکایک آذربایجانیان از شخص الهام علی اوف تشکر ویژه داشته باشند چرا که صد سال قبل ترکیه با قبول ناخواسته سرما و بوران و با قربانی صدهزار نیروهایش "ساری قمیش" برای همیشه از قفقاز عقب نشست اما در سال ۱۹۹۶ و در جریان امضای معامله قرن بدون اینکه بینی یک سربازش زخمی شود، با سیاست پدر(حیدر علی اوف) پای نظامیانش به قفقاز باز شد و هم اکنون هم با تدبیر پسر(الهام علی اوف) بدون اینکه یک سرباز ترکیه زخمی بشود با اتخاذ تصمیم لازمه امنیت سربازان ترکیه از آفریقا تا قفقاز در نظر گرفته شد هر چند سربازان و ژنرال های آذربایحان در راستای این امر مهم به شهادت رسیدند و این شهادت ها را باید در ردیف شهامت نوری پاشا و شهادت انور پاشا فهرست بندی بکنیم.
در این میان فقط آنهایی که در جهان سیاست توان تحلیل درست شرایط زمانی و مکانی را ندارند دست به تبلیغات و شوی های سیاسی جنجالی می زنند.

من مطمئنم در آینده نه چندان دور با کالبد شکافی این جریان کمپین های مختلف جهت تشکر از رئیس جمهور آذربایجان بخاطر عدم آغاز این جنگ دیکته شده از طرف قدرت های منطقه ای و فرامنطقه ای بر علیه محور آذربایجان و ترکیه باز خواهد شد و این تصمیم عاقلانه سیاسی الهام علی اوف اجازه نداد که مجددا ترکمنچای دیگر با فشار غرب به آذربایجان تحمیل و اینبار از حضور ترکیه در قفقاز ممانعت بعمل آید.
سیاست کارآ در روی میز سرنوشت میدان های رزم را مشخص می کند بدون شک محور ترکیه_آذربایجان برنده قفقاز خواهد بود.