برای فردی همچون من که گوش‌هایم به ترنم دلسوز ساری‌گلین از دهان هنرمندان بی‌نظیری همچون رشید بهبودوف، عالیم قاسیموف، قدیر رستموف، سامی یوسف، پریسا ارسلانی، معزز ارسوی، ماهسون، سئلدا باغجان... و حتی پدیده جوان آذربایجان پارسا خائف، بارها و بارها به نوازش درآمده‌اند، اجرای بهنام بانی چندان هم دلچسب نیست.

اما آنچه در این تصویر به دلم می‌نشیند هیجان فوق‌العاده جماعتی است که در شهر مرزی ماکو و در کنسرت بهنام بانی با شنیدن نوای سوزناک زبان مادری به وجد می‌آیند و اینگونه ابراز احساسات می‌نمایند تا همگان بدانند که نمی‌توانند عشق روز افزون ترک‌های ساکن در اقصا نقاط این کشور و مخصوصاً آذربایجان عزیز نسبت به زبان، فرهنگ و تاریخ پرشکوهشان را از بین ببرند.