در دو قسمت قبلی آورده شد که لازمه موفقیت هر جنبشی بهره مندی از توانایی تشکیلات، تبلیغات و متخصصین است. در مورد هر کدام از موارد سه گانه توضیحی در حد نوشته تلگرامی داده شد. در این قسمت سوم و آخر فقط در باره مورد متخصصان صحبت کوتاهی خواهیم داشت.

چنانکه در قسمت قبلی اشاره رفت می توان از تاریخ معاصر این کشور درس های بس آموزنده آموخت که ندانستن آن درس ها برای کنشگران عرصه سیاسی نسل پیشین هزینه فوق العاده سنگینی در بر داشت. در این قسمت هم مثل دو قسمت قبل از نسل پیشین فقط به یکی از تجربه های دردناک سازمان چریک های فدایی خلق اشاره خواهیم کرد که چه سان در نبود متخصصان و فیلسوفان سیاسی جوانان کم سن و سال احساساتی و فاقد حداقل دانش سیاسی جان های خویش را بدون هیچ گونه دستاوردی از دست دادند.

آنان ذهن گرایان خیال پردازی بودند که خوش خیالانه بر این باور بودند که راه سعادت این ملت از لوله تفنگ چریک می گذرد. پس تفنگ بر دوش گرفتند بدون آنکه حتی برای چگونگی تأمین مخارج روزانه سازمان هم واقع بینانه طرح ریزی کرده باشند. در نتیجه کار به جایی رسید که اگر کمک های سازمان مجاهدین که از بازاریان تهران توسط رفسنجانی دریافت می کردند نبود، مهم ترین مسئله پیش روی چریک های فدایی تأمین حداقل های معیشت بود؛ نه پیگیری اهداف مبارزاتی. آنان برای تأمین مخارج سازمانی خویش چند بار به بانک های دولتی دستبرد زده بودند ولی به علت اتخاذ تدابیر حفاظتی و مراقبتی بیشتر از سوی حکومت دستبرد به بانک ها دیگر غیرممکن شده بود.

از گذشته بگذریم و امر ذهن گرایی و خیال بافی را در بین کنشگران سیاسی امروز بررسی کنیم. شهری را همراه با روستاهای اطرافش با جمعیت دویست هزار نفر در نظر بگیرید که یک هزارم این جمعیت یعنی حدود دویست نفر بسان اکثریت جمعیت از وضعیت موجود ناراضی هستند و مدعی اند که توانایی تغییرات مثبت را دارند. خوب برای اعمال اراده در جهت تغییرات مطلوب لازم است به اقتدار عالی سیاسی دست پیدا کنند. اما از این گروه فرضی ما هیچ تلاشی در راستای دستیابی به قدرت در چهارچوب جمهوری اسلامی صورت نمی گیرد. پس لابد گروه فرضی ما خود را برای بعد از جمهوری اسلامی آماده کرده است.

اما سوال این است چه گارانتی و تضمینی وجود دارد که بعد از جمهوری اسلامی گروه فرضی ما به اقتدار عالی برسد؟ چون ثروت و علم که قدرت هستند در خارج از این گروه و در دست دیگران است که ممکن فردا دشمنی را با اینها شروع کنند. ممکن است جواب داده شود اراده آهنین و از جان گذشتگی ما برگ برنده در دست ماست. حالا اگر از جان گذشتگی را برگ برنده این گروه قبول کنیم، در مقابل، این گروه با مشکلی بنیان برانداز دست به گریبان است و آن مشکل بنیان برانداز عبارت است از این که این گروه فرضی ما در اتمسفر پنجاه سال پیش تنفس می کند.

خیال پردازانه فکر می کند در غیاب متخصص می توان کشور را اداره و زندگی مردم را به سامان کرد و در عین حال بر اثر فقدان آگاهی و شناخت از وضع جامعه خویش نمی داند نخبگان علم و ثروت فقدان تخصص در کشورداری را با گوشت و پوست خود لمس کرده اند و به هر قیمتی شده آزموده را دوباره آزمایش نخواهند کرد. پس گروه فرضی ما برای موفقیت خویش باید در فکر جذب طبقه متوسط باشد اما برای جذب طبقه متوسط از ویترینی که چیده اند کاری ساخته نیست. باید ویترین جذاب دیگری چیده شود. ذهن گرایی و خیال بافی چنانکه از چریک های فدایی نمونه آوردیم باتلاقی غیر قابل نجات است. بنابراین از آن دوری باید کرد. کنشگران امروز با تکیه به متخصصین می توانند افق روشنی در پیش روی خویش داشته باشند.