تیتر بالا را از متن نوشته اخیر یکی از فعالان کورد ایران در کانال تلگرامی‌شان انتخاب کرده‌ام. نویسنده، در نوشته کوتاه خود، ضمن به سخره گرفتن مفهوم "برادری کورد و تورک" و متهم ساختن برخی از کردها به "بزدلی"، آمریکا را هم متهم به "خیانت به کردها" می‌کند و در نهایت نوشته خویش را با این جمله به پایان می‌رساند: "حافظه بسیار ضعیف تاریخ ویژه مردمان احساسی است."

فارغ از محتوای مطلب فوق‌الذکر، باید اذعان نمایم که با "مقدمه" و "مؤخره" سخنان ایشان کاملاً موافقم و متأسفانه کوردها دیرزمانی است که در تشخیص دوست و دشمن دچار اشتباهات راهبردی شده‌اند. از سویی همانگونه که خود ایشان نوشته‌اند، کردها "به جای تکیه به خود چشم به کمک آمریکا دوخته‌اند" و از سوی دیگر در داخل ایران هم کوردها به جای متحد شدن با سایر ملیت‌های ساکن در ایران مخصوصاً تورک‌ها و عرب‌ها که در همسایگی آنها زندگی می‌کنند و از پتانسیل عظیم اجتماعی برخوردار هستند، چشم به حمایت نیروهای خارجی و البته لفاظی‌های اپوزیسیون فارس دوخته‌اند.

در این نوشته کوتاه قصد ندارم در مورد عملیات اخیر تورکیه در خاک سوریه و غوغای رسانه‌ای اپوزیسیون داخلی و خارجی فارس‌زبان بنویسم. چون به خوبی می‌دانم که ترامپ و اردوغان برای این وجیزه‌ها تره هم خرد نمی‌کنند و آنچه در مناسبات قدرت معین شده باشد تحقق خواهد یافت.

واقعیت این است که کوردها امروز دارند کاشته‌های دیروزی خودشان را درو می‌کنند. فراموش نکنیم که "عفو بین‌الملل" هم در عراق و هم در سوریه کوردها را به تلاش برای تغییر بافت جمعیتی منطقه متهم کرده بود. امری که به علت نیاز آمریکا به کوردها در آن مرحله مغفول ماند. آری، کوردها آن روزی که به پشتیبانی آمریکا و به نام جنگ با داعش در واقع به نسل‌کشی و کوچاندن اجباری اعراب و تورکمن‌ها در عراق و سوریه می‌پرداختند تا مثلاً در سوریه کانتون‌های سه‌گانه مجزای کوردنشین را به همدیگر متصل نمایند باید فکر امروز را هم می‌کردند.

قبلاً هم در نوشته‌هایم متذکر شده‌بودم که احزاب کورد سال‌هاست که بازیچه قدرت‌های خارجی شده‌اند و تاوان شوم این خوش‌رقصی‌ها را مردم مظلوم کورد می‌دهد. وقت آن رسیده‌است که کوردها به "حافظه تاریخی" خودشان مراجعه کنند. وقت آن رسیده‌است که احزاب کورد بدانند که پادویی آمریکا سودی به حال آنها نخواهد داشت.

کوردها هم در عراق و هم در سوریه به علت اتکاء به آمریکا جنگ را باختند. کوردها چند سال پیش در داخل تورکیه فرصتی تاریخی که اردوغان برای آنها مهیا کرده‌بود را از دست دادند. چون فکر می‌کردند آمریکا و متحدان غربیشان چیزی بیشتر از آنچه که اردوغان برایشان فراهم کرده‌بود، به آنها خواهند داد.

کوردها در ایران همچنان چشم به یاری آمریکا دوخته‌اند تا در فرصتی مناسب همچون عراق و سوریه دست به نسل‌کشی بزنند و متأسفانه آن قدر "حافظه تاریخی" ندارند که نتیجه اقدامات قهرآمیزشان در عراق و سوریه را به خاطر بیاورند.

کوردها باید بدانند که سرنوشت آنها در ایران با سرنوشت سایر ملیت‌های دربند، گره خورده‌است. از سوی دیگر کوردها نباید فریب غوغای رسانه‌ای اپوزیسیون فارس را بخورند. کوردها باید بدانند، آنچه اصلاح‌طلبان داخلی و اپوزیسیون خارج‌نشین امروز و آرپی‌چی‌زن‌های دیروز را واداشته تا به ظاهر از کوردها حمایت لسانی به عمل بیاورند، ناشی از "بغض معاویه" است نه "حب علی". به بیان دیگر، اصلاح‌طلبان داخلی و اپوزیسیون خارج‌نشین تنها و تنها به خاطر نفرت نژادپرستانه‌شان از تورک‌هاست که اینگونه داد و بیداد راه انداخته‌اند ولی آنجا که پای حق و حقوق کوردهای ساکن در ایران در میان باشد، درست مثل اوائل انقلاب "سلاح در دست" و "آرپی‌جی به دوش" راهی کوهستان‌های مناطق کوردنشین خواهند شد.

در پایان لازم می‌دانم به نویسنده مطلب فوق‌الذکر و سایرین یادآور شوم که تلخی قلم من نه از سر عناد و کین و لج است، بلکه ناشی از آن است که متأسفانه شما همانگونه که خودتان اذعان داشته‌اید "مردمان احساسی" هستید و هنوز هم که هنوز است در تشخیص دوست و دشمن راه خطا می‌روید. به امید دوری ما و شما از "احساسات" و رجوعمان به "حافظه تاریخی"!