آنا صحیفه یازارلار |
زادگاه و محل زندگی من روستای میرکندی است ولی نام این روستا در دفاتر رسمی و شناسنامههای ما دوکش نوشته شده و هیچ کس نمیداند که دوکش چیست؟
در همان روزهای مدرسه که معلم ناممان را (ابراهیم رشیدی دوکش)میخواند اسباب دلخوشی دیگران میشدیم و همه دودکش صدایمان میکردند. اکثر اهالی روستایمان سعی میکنند این پسوند نامانوس را از شناسنامههای خودشان حذف کنند ولی من همچنان دوستش دارم و میخواهم این سند تحریف نام و هویتم را همیشه با خود داشته باشم زیرا اولین دلیل دورغ بودن هر آنچه که اسناد رسمی ایران در مورد ما گفته از همین جا برایم آشکار شد. احتمالا سایر ترکها و فعالان ملی از جمله عباس لسانی نیز چنین تجربه و مشکلی را با نام مندرج در شناسنامه خود داشتهاند زیرا نام او نیز در شناسنامه عباس لسانی عموقین نوشته شده و عموقین هم چیزی شبیه همان دوکش است.
بای به معنی غنی و بزرگ است که در اسامی تاریخی مانند سلطان حسین بایقارا و بایسونقور دیده میشود. در میان ترکهای باستان به خدابانوی بایآنا نیز برخورد میکنیم. ترکهای یاقوت خدا و روح جنگل را آیبایآنا نامیدهاند. بر اساس نوشتههای میرعلی سیدوف، بایانا نامی برای دختران و به معنی خدابانو، خالق روح و مادرِ بزرگوار خلقت است. امروزه بایان به عنوان لفظ احترام برای زنان بکار میرود.
لغات وایان، مایان و پایان همگی برگرفته از بایان هستند و از آنجا که در تفکر اساطیری ترکها خاک، سرزمین، چشمه و ... زاینده و مونث هستند به این لغات در اسامی جغرافیایی زیادی برخورد میکنیم. پایان نام گردنهای در شمال شرق تبریز است که جاده قدیمی اهر از آن عبور میکرد. مایان نام روستایی در مسیر تبریز- شبستر، وایقان نام شهری در شبستر و وایان نام روستایی در نزدیکی کلیبر است. آشاغی مایان روستایی در نزدیکی تبریز و ساحل دریاچه اورمیه است. بایان نیز نام کوهی است که رود ساروق در دامنه آن به جیغاتو میریزد.
دو روستا نیز به نام آغمایان یا آغمیین در سراب و اردبیل وجود دارد که این اسم در ترکی به معنی مادر مقدس است اما اولی در دفاتر رسمی آغمیون و دومی عموقین نوشته شده است. عباس لسانی که اینک در حال سپری کردن محکومیت 15 سالهاش است اهل آغمایان اردبیل است که فارسی سازان آن راعموقین نوشتهاند.
تاریخ
2020.01.22 / 15:21
|
مولف
ایبراهیم رشیدی
|