_تا "انگیزش" حاصل نشده سخن از ایجاد "انگیزه" بی فایده خواهد بود.

مثال:

برای یک فرد کاملا تشنه سخن از آب با جملات پر نغز و شیرین(ایجاد انگیزه) بی فایده است. اما اگر در عوض یک لیوان آب را این فرد تشنه سرکشد(انگیزش) معنا و مفهوم همان جملات پرنغز را بهتر یاد خواهد گرفت.

_در فلسفه اشراقی و در بحث خداشناسی عارف برای اثبات لذت و شیرینی معنوی مهر خداوندی در دل ها مثالی به شرح زیر برای سالک و رهجو می زند:

فرق می کند یکی فقط با کلام برای تو عسل خالص طبیعی را تعریف کند تا اینکه خودت یک قاشق از آن عسل بخوری و با تمام حسیات طعم آن را بچشی.

_اگر اندک تحقیقی میدانی در رابطه با فعالان حرکت ملی انجام دهیم. متوجه خواهیم شد اکثر این فعالان در گذشته و در دوران سنین کودکی خود حداقل یک جلد کتاب به زبان تورکی از قصه کوراوغلو گرفته تا اصلی و کرم مطالعه کرده اند و یا قصه های شیرین به زبان تورکی از زبان پدران و مادرانشان شنیده اند.

لذا "انگیزه" عشق به زبان مادری در میان این فعالان با خواندن کتاب های تورکی تبدیل به "انگیزش" شده است و تجربه مفیدی از خواندن به زبان مادری دارند یا همان یک قاشق از این عسل طبیعی را با تمام وجود چشیده و حس کرده اند.

_یکی از مشکلات اساسی که ما فعالان حرکت ملی برای ایجاد پل میان توده مردم با اهمیت تحصیل به زبان مادری داریم، اینستکه مردم ما در صد سال اخیر به غیر از یک سال حکومت ملی آذربایجان از تحصیل به زبان مادری محروم مانده اند و این مورد اساسی سرآغاز محدودیت ها و محرومیت های دیگر اقتصادی،سیاسی،فرهنگی،اجتماعی و...شده است.

_مردم ما تا لذت تحصیل به زبان مادری را تجربه نکرده اند امکان ندارد با ما فعالان برای ایجاد کنش در اول مهرماه همراه شوند. این عدم تجربه ملت ما باعث شده است که هر سال همانند سال های گذشته این تسلسل و دور آسیمیلاسیون ادامه یابد و ما در اول مهر فرزندانمان را با پرداخت هزینه از جیب شخصی خودمان به دهان اژدهای مکتب پان فارس ها بگذاریم.

توضیح: ضمن احترام به تمامی نحله های فکری در حرکت ملی و با توجه به اینکه استارت کنش برای اول مهرماه را چهار هفته قبل زده بودیم اما برای اینکه تداخل و یا احیانا فعالیت پارالل مانند برای تبلیغات به مراسم قلعه بابک صورت نگیرد، سکوت را انتخاب کردیم. لذا از امروز تا اول مهرماه راه های ایجاد انگیزش برای مردمان در رابطه با زبان مادری یادداشت انتشار خواهیم داد.

اگر موفق به این امر بزرگ شدیم فبها و اگر نشدیم و شکست خوردیم چیزی برای از دست دادن نداریم. چون دارائی بزرگ و ملی خودمان را که همان زبان مادری است از دست داده ایم.