اعضای خارجی یک مجموعه نسبت به اعضای داخلی‌تر آن رفتارهایی تهاجمی و افراطی اتخاذ می‌کنند. برای مثال معدود شیعیان عراقی- لبنانی حاضر در ترکیب جمهوری اسلامی ایران کاسه داغتر از آشند و در مواقعی که برخی اعضای داخلی‌ترحکومت حاضر به سازش یا نرمش می‌شوند آنها ول کن ماجرا نمی‌شوند. ترک‌های پان ایرانیست نیز نسبت به سایر همقطاران خودشان در قبال حقوق اقلیت‌های ملی ایران سرسختی بیشتری نشان می‌دهند. مسیحی‌های مارونی که بعد از ناامنی‌های سوریه به ارمنستان کوچ کرده‌اند حامی جدی سیاست‌های دولت محسوب می‌شوند و با افزایش نارضایتی مردمی از عملکرد حکومت، حاکمان نیز به این پیاده‌نظام مارونی تازه وارد علاقه نشان می‌دهند.

علت این رفتارها را باید در تجربه پیشین افراد جستجو کرد. ترک پان ایرانیستی که وطن قبلی خود از دست داده باید چهاردستی مراقب وطن فعلی باشد. ایران از نظر شیعیان سایر کشورها سفره‌ی پهنی است که همگی باید از آن بهره‌مند شوند و نباید گزندی به این سفره (حکومت) برسد. مهاجران نمی‌خواهند سکینه امنی را که به بهای از دست دادن دیار اولیه به چنگ آورده‌اند از دست بدهند و همین احساس محرک اقدام‌های افراطی و تنش‌زای آنها می‌شود.

تقریبا نصف کردهای تیکان‌تپه (تکاب) دیوان‌دره‌ای هستند و این را براحتی می‌توان از سه رقم اول کد ملی آنها فهمید و ناصر محمدخانی؛ شهردار آن شهر یکی از آنهاست. در حالی که ترک و کرد تیکان‌تپه در آرامش و همدلی باهم زندگی می‌کردند کردهای دیوان‌دره‌ای ساکن آن شهر هرچند وقت یکبار با اقداماتی تنش‌زا باعث شعله‌ور شدن احساسات غیرستیزانه در اهالی آن شهر می‌شوند که نمونه اخیر آن نصب نماد دف در یکی از میادین آن شهر توسط شهردار ی است. نماد نصب شده شباهت‌هایی به آرم پژاک دارد و همین باعث اعتراض‌ ترک‌های تیکان‌تپه شده است. اگر مسئولان آن شهر ذره‌ای به عواقب خطرناک کاری که کرده بیاندیشند بهتر است دستور برچیده شدن آن نماد را صادر کنند.

فراموش نکنیم که اسفند 97 نماد تَکَم (بُز پیام‌آور بهار در فرهنگ و اساطیر ترک‌ها) در برابر ساختمان شهرداری این شهر نصب شده بود که با اعتراض حسین میکائیلی؛ عضو کرد شورای شهر تکاب، استاندار آذربایجان‌غربی دستور داد تا آن نماد را از مقابل ساختمان شهرداری بردارند.