آزربايجان است اما

«بخش دوم»

اکنون باید تا کجا سکوت کرد!؟

وضعیت اقتصادی و فرهنگی ترکها و آزربايجان اسفناک هست! بیکاری و فقر ومهاجرت اجباری از یک سوی و اختلاس «مرکز نشینان و کویریان» و تورم وگرانی کمرشکن از دیگر سوی و تبعیضات فرهنگی چون«رسمیت نیافتن زبان ترکی» درکشور وتلویزیون وادارت و مدارس و دانشگاه ها مزید برعلت آزربایجان را هر روز ضعیف و ضعیف تر می‌نماید!

امروز اگر کویرنشینان از گرانی بنزین 3هزار تومنی می‌نالند امروز آزربايجان دردی عمیقتر از گرانی بنزین که از بی ماشینی و بی جاده ای و نبود خط آهن و نبود فرودگاه و حتی رنج «بی نانی» باخود دارد!!!
جاده‌ های آزربایجان به قتل گاه شهروندان بدل گشته است!

جاده ی مراغه و جاده ی مغان و جاده اهر و جاده ی سراب و... رسما قتلگاهی بیش نیست!

زلزله‌زدگان در سرمای زمستان از نبود امکانات می‌لرزند! ودر این وانفسای زمستان رئیس اداره ی برق سراب بر تیر برقهایی که زلزله زدگان از آنها برای نمردن کابلی کشیده اند کنتور نصب می‌کند!!

اگر آمار رسمی مصرف و استفاده ی خودروهای مستهلک در کشور را اعلام نمایند مناطق ترک نشین در این مقوله یقینا رتبه ی اول را خواهد داشت!
آزربایجان از نگاه کویریان فراموش شده است لذا همان بهتر که آزربايجان نیز عطای کویر را به لقایش بخشد!

اعتراض بر شرایط پیش آمده و حاکم حق شرعی و قانونی آزربایجان هست و نباید ساکت بنشیند! اما...

اما در این اعتراضات رعایت دو اصل ضروريست!

1_این اعتراضات باید به شکل قانونی ومدنی باشد که به دستگیری و حذف فعالان سیاسی و نخبگان و جوانان آزربايجان منتهی نگردد!یا حداقل با کمترین هزینه صورت پذیرد!
2_ در ثانی در «این شرایط فعلی» اعتراضات کنترل شده با مطالبات مشخص با «اولویت فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی» باشد و دادن رنگ و بوی سیاسی می‌تواند به این حرکت آسیب جبران ناپذیری بزند!

می‌شود شعله ی اعتراضات مردی در آزربايجان را روشن نمود اما خاموش کردن آن کار ساده ای نیست! ایرانشهری ها و پان ایرانیست ها و سلطنت طلبان بدنبال فرصتی هستند تا نظام فعلی را به زیر کشند و با قدرت یابی «ایرانشهری ها و سلطنت طلبان» آزربايجان با یک «دیکتاتور جوان و عریان» مواجه خواهد شد!

شکل مطالبات و خواسته ها و راه اعتراضات و شعارهای آزربايجان با مرکز و کویر متفاوت است!

اعتراضات خشونت آمیز در آزربايجان قابل پذیرش نیست!ا و می‌بایست عتراضات شکل و رنگ و بوی کاملا قانونی و مدنی داشته باشد.

اعتراضات در آزربايجان برای منافع آزربايجانی و ترک ها خواهد بود و آزربايجان نباید برای مقاصد سیاسی شورای خودساخته گذار به رهبری «حسن شریعتمداری به گفته ی خودش اخیرا یزدی»به پلکان ترقی تبدیل گردد!

در آخر به یاد آریم وصیت شاعر بزرگ آزربايجان بولود قاراچورلو به فعالان مدنی امروز را :

اؤزگه چیراغینا یاغ اولماق بسدیر!
دوغما ائللریمیز قارانلیقدادیر.
دئمیرم یانمایاق، آلاولانماق،
یانماسین نئیله سین یازیق پروانا!
یاناق ائلیمیزه، یاناق وطنه!
اؤزگه کوللاریندان دورمادان اوچاق،
قوناق صداقتلی ائل قوجاغینا.
سؤنمز عشقیمیزدن بیر باغلاج ووراق
ائلین شاختا وورموش گول بوتاغینا