شعارهای توهین آمیز عده ای تماشاگر پرسپولیس در داخل و بیرون ورزشگاه علیه مردم ترک کشورو نه فقط هواداران تیم تراکتور که دامان تمامی مسوولان ترک زبان را هم در بر می گیرد ،مصداق بارز تفرقه افکنی قومی می باشد و موجبات جریحه دار شدن احساسات یک ملت سلحشورو تمدن سازی گردیده است که تاریخ تمامیت جغرافیای ایران بدون نام قهرمانان و نام آوران عرصه های مختلف آن به غایت پوچ است ، تنها با دستگیری و اظهار ندامت و محاکمه ی چند فرد قابل جبران نیست .

در موازین قضایی هر جرمی که علاوه بر جنبه ی شخصی دارای تبعات اجتماعی هم بوده باشد مرتکب حتی در صورت جلب رضایت شاکی خصوصی به مجازات هایی از باب جنبه های عمومی محکوم می شود و به طریق اولی اهانت های قومیتی علاوه بر برخورد موثر با معلول به جهت بازدارندگی و جلوگیری از رواج خطرناک آن مستلزم علت یابی و ریشه کنی اینگونه موارد است .

اگرچه شاید تماشاگران آذربایجانی هم به علت عدم برخوردهای قانونی و حاکمیتی با چنین اهانت هایی ناگزیر به مقابله به مثل در بازی های میزبانی علیرغم عمیق تر شدن اختلافات و دشمنی های قومیتی و خطرناک شدن قضای ورزشگاه ها شوند اما واقعیت این است که این رفتارهای صرفاً جنبه ی واکنشی دارد کما اینکه هواداران تیم های تبریزی نه تنها ابتدا به ساکن و از سرغنای فهم و فرهنگ تاریخی خود علیه هیچ تیم و قومیتی خارج از عرف و ادب شعار نداده اند بلکه حتی هنگام باخت تیم محبوب خود بارها با سردادن شعار «عیبی یوخ » موجب فرهنگ سازی برای تماشاگران سایر تیم ها نیز گردیده اند .

جای به غایت تاسف است که رقابت های ورزشی به رغم وجود پسوند فرهنگی در مقابل نام باشگاه ها و کانون های تماشاگر، همواره با هنجار شکنی های زشت و درد آور به ویژه از سوی هواداران تیم پرسپولیس توام بوده است که به نوبه ی خود بیانگر تربیت اجتماعی و آموزه های اخلاقی لایق اسطوره های سلاله ی قومی طرفداران این تیم می باشد که در فحوای پنهان نام باشگاه نیز نمود آشکار دارد بطوریکه باز گرداندن تعجب برانگیز نام « پرسپولیس » مربوط به قبل از انقلاب به مثابه سمبل تفکرات شوونیستی به جای نام « پیروزی » بعد ازانقلاب هم جای بسی درنگ و تامل در چرایی آن دارد !

هرچند درپیشانی این فجایع نژاد پرستانه چون ماجراهای مشهور به « سوسک » و « فتیله » در رسانه های رسمی دولتی و نیزقضایای اخیر اهانت های قومی تماشاگران ، عناصر آسیمیله شده « مانقورد » ترک تبارقرار دارند امامسلم اینکه در پشت آن تفکرات منحوس افشاریه و رضاشاهی و آریامهری نهفته است که با علم کردن تاریخ مجعول کوروش - به استناد تحقیقات مرکز پژوهش های تاریخی کشور و مورخان واقع گرای فارس چون ناصر پیرنیا - خطی برخلاف موازین شرع و شرف پی گرفته اند !

فلذا از مسوولین امر انتظار براین است که اگر قصد ریشه کنی این تفکرات تفرقه برانگیز را دارند باید دروهله ی اول تا ریشه یابی این فاجعه ی در حال رشد موضوع را پیگیری کنند و در مرتبه دوم برخورد انضباطی موثر که حداقل آن کسرامتیازو محکومیت چند جلسه ای تیم های مورد حمایت تماشاگران موهن و هنجار شکن به بازی های بدون تماشاگر خانگی درمقابل تمام تیم های متعلق به استان تیم های مقابل می باشد مبادرت نمایند .

بدیهی است که بدون اتخاذ تدابیر قانع کننده و موثر در قبال چنین اتفاقاتی نمی توان از احتمال برخوردهای تلافی جویانه ی طرفداران تیم مقابل در بازی های خانگی علیه تیم مزبور و هواداران آن و نیز ایجاد بد بینی نسبت به بی طرفی و عدم اراده ی دست اندرکاران برای ریشه کنی چنین فجایعی پیشگیری کرد .