واقعیت امر این است که رد گسترده ی صلاحیت های نامزدهای انتخابات این دوره ی مجلس برای کنار گذاشتن منتقدان ومخالفان و بی اثر کردن نقششان در آینده‌ی کشور است، باایجاد مجلسی مطیع و خنثی که فقط به سیاست های دیکته شده از طرف حاکمیت وجهه ی قانونی می بخشد.

در چنین شرایطی مشکل ما فراتر از این ها هم هست مشکل ما صرفا اصولگرایی یا اصلاح طلبی ویا تقابل این دو جناح حاکم نیست.این دو جناح بر سر تقسیم قدرت و سهم بری بیشتر هرچقدربا هم اختلاف هم داشته باشند، در برابر خواست های قانونی و مدنی ما موضع مخالف یکسانی دارند.

آنچه مسلم است ،پس از گذشت ۴۱سال هنوز نتواسته ایم به ابتدایی ترین حقوق مدنی ،سیاسی، زبانی و فرهنگی خود دست یابیم. اکنون هم نه تنها در جایگاهی که باید می بودیم نیستیم؛ زیرحمایت آشکار بخشی از قدرت حاکم با تهدید بزرگی هم روبرو
شده ایم: #مدعی_برای_خاک مان

هرچند این ادعای واهی امر جدیدی نیست،ولی به شدت «قوت» گرفته است،اگرمدعیان این توهمات «قدرت» هم بگیرندبه گواه تاریخ از انجام هیچ قتل وجنایتی برای رسیدن به اهداف خود، پرهیز نخواهند کرد.

انتخابات عمدتا در غرب آذربایجان با شرایطی که طی چندین سال دشمنان این خاک آگاهانه مهیا کرده اند ودر سالهای اخیر به آن سرعت بخشیده اند،بعنوان یک روند قانونی ،به جای سرعت بخشیدن به تحقق خواست های مدنی ما با یک مهندسی مخرب به یک «تهدید» امنیتی تبدیل شده است.حال در این شرایط خاص، نوع عملکرد ماست که می تواند این «تهدید» رابا تمام محدودیت هایش به یک فرصت واقعی تبدیل کند.قدم اول ما باید دور کردن این تهدیدات از سر آذربایجان بخصوص غرب آن باشد.

حال که بعد از مدتها بحث و گفتگو بین ریش سفیدان،هویت طلبان و فعالان مدنی آذربایجان در خودشهرستان اورمیه به یک جمع بندی و نتیجه ی مطلوب رسیده اند وظیفه ی ماست به این تصمیم بزرگ احترام گذاشته و با آن همراهی و همدلی کنیم هر چند که شاید به هر دلیلی نظر دیگری داشته باشیم