عیسی می گفت : نمی ارزد جهان را به دست بیاوری ، اما تکه ای از جان ات ( روح ات ) را از دست بدهی !

ادوارد سعید می گوید: روشنفکر کسی است که بتواند ، قدرت و سنت موجود را نقد کند.

برای نقد قدرت باید شجاعت و شهامت داشت و برای نقد سنت های موجود باید ، سواد و تئوری داشت .از این دو وصف اگر بگذریم ، انسان در حوزه عمومی ابتر و فاقد کار آئی خواهد بود. عدم شجاعت او را به طرف سانسور و یا پیچیده نویسی سوق می دهد.به قول ظریفی، نوشته های او را درک نمی کنیم و او نیز ما را درک نمی کند، یا او زود به دنیا آمده و یا ما دیر کردیم، و یا بر عکس! ونداشتن سواد و تئوری، انسان را به طرف ابتذال سوق می دهد. در شکل و شمایل انسان است ، اما وقتی دهانش را باز می کند ، خود باخته ای در دستان باد است از هر طرف که بوزد، قهرمان ما رو به آن سو دارد.

برتولد برشت حرفی دارد که هنوز هم معتبر است ، می گوید: اگر از فاشیسم بدتان می آید ، باید از قواعد فاشیست پرور هم روی بگردانید! اینکه نمی شود ، گوشت بریان بره به خوری و از سر بریدن حیوانات متنفر باشی! از طبیعت زیبا خوشت بیاید و وقتی والی آذربایجان شدی باغ سیاوش را و درختان سیصد ساله آن را با نفت و بنزین به آتش بکشی و پانصد و نه دستگاه آپارتمان و مقداری دکان بسازی! و اسمش والی محلی باشد ، آذربایجانی ، مثلا اگر غیر محلی بود ، مثل اینکه فرقی میکرد! دزد ، دزد است ، اگر دزد باشد و از خانه من و سرزمین زیر پای من به دزدد ، چه خوبی و حسنی دارد؟

ما جامعه مدنی هستیم، در جامعه مدنی ، منافع جامعه تعیین کننده است ، خودی و غیر خودی ، دوست و دشمن ر، نه قدرت و نه منافع پست رانتی و و شخصی که منافع جامعه مشخص می کند. در آلمان فرج سرکوهی از منافع ملت ما دفاع می کند و در پاریس آن تبریزی اگر اشتباه نکنم خسروی نامی علیه فرهنگ و زبان مادری ملتی خزعبلات می بافد!

کدام دوست و کدام دشمن است ؟ کدام خودی و کدام غیر خودی است؟

ما همواره گفته ایم انسان آذربایجان ، هیچ دشمنی ندارد مگر اینکه دشمن خود را با مخالفت با موجودیت ما با فرهنگ و زبان و تبار ما، اعلام و اعلان کند، در آن صورت منافع ملت و جامعه ما تعیین حد و مرز است. بدون داشتن زبان ، امکان شکل گیری انسان واقعی متصور نیست ، کسی که داشته های هویتی خود را ، مقابل تکامل انسانی خود و توسعه جامعه خود بداند دیگر از مرحله داشتن نومید شده است دیگر خودباخته ای بیمار است ، حتی لازم نیست کسی به او بگوید که خود باخته است ، کسی که نتواند با داشتن هایش و با افتخار به انها ، جامعه خود را معماری کند ، از قبل باخته است ، اخیرا خود باخته های ترسو که در حد تصاحب داشته های خود ، توان معماری خانه خود را ندارند ، شعار ساخته اند ، نباید به تبار و قوم و ملت که در کسب انها زحمت نکشیده ایم ، بنازیم.

اولین گام خود باختگی و ازدست دادن جامعه مدنی ، همین است! انگار مثلا همه چیز را خودش آفریده است ! تولد ما ، اسم ما ، کشور ما ، محل تولد ما ، هر چیز و همه چیز که می بینید ، بدون دخالت ما شکل گرفته است ، مگر ما پدر و مادر و دین و ایمان و موجودیت خود مان را ، ما انتخاب کرده ایم ؟

همه این داشتن ها بخشی از وجود ما است، اسم ، پدر، مادر ، خاله جون و... هان اینها مهم و قابل افتخار کردن است اما هیچکدام مقدس نیست ، هان برای همه چنین است!

آی پدر من شاه است آی پدر تو گدا است، آی تبار من خوب است، چون خاندان بزرگی است، تبار تو به خوبی تبار ما نیست، اینها دیگر خزعبلات لاتی و راسیسم و فاشیسم بازی خانگی افراد خود شیفته است اما همچنانکه خود شیفتگی یک بیماری است خود باختگی هم یک بیماری مهلک است، امپریالیست ها برای چیره شدن به ملل در مرحله اول سعی بر خود باختگی انها دارند، برای فرار از خانه، کودک باید از پدر و مادر خود متنفر باشد برای اشغال سرزمینی و روحی یک ملت اول باید او یعنی فرد ملی از ملیت و داشته های خود بی زاری بجوید و الا نمی شود مملکت او را اشغال کرد!