بعد از انقلاب اسلامی در سال 57 گروهک های تروریستی دموکرات و کومله منطقه غرب آذربایجان را صحنه قتل و غارت و نا امنی نمودند که بعد از غارت و خلع سلاح پادگان مهاباد با لشگری بیست هزار نفری به سمبل مقاومت آذربایجان یعنی سولدوز لشگرکشی نمودند.

مردم دلاور و آگاه سولدوز با آگاهی از نیات پلید و زیاده خواهان تروریستهای حزب دموکرات با معدود سلاح هایی که در اختیار داشتند جانانه به مقاومت پرداختند و حتی قتل عام خانواده های بدلی و کشتار زنان و کودکان بی دفاع سولدوزی ذره ای تردید مقاومت در نزد سولدوزی ها ایجاد نکرد.

آنروزها سولدوز برگهای زرین و غیرت نامه آذربایجان و بشریت بود، مردمانی که بدون آشنایی به اصول جنگی در برابر تروریستهای تا بن دندان مسلح ایستادگی کردند و نهایتا با ورود نیروهای مردمی از اورمیه و در راس آنها حجت الاسلام حسنی به نقده تروریستهای دموکرات مانند عرف همیشگی پا به فرار نهادند تا دشت سولدوز سمبل ایثار و مقاومت باشد. بعد از ختم توطئه دموکراتها در سولدوز بود که آنها حوادث پاوه، سقز و ... را بوجود آوردند و باعث قتل و کشتار زیادی در منطقه شدند که همانند لکه ننگی بر پیشانی تروریستهایی که امروزه مدعی تمدن شده اند می درخشد.

فیلم ((چ)) بعنوان فیلمی که گوشه هایی از مقاومت مردم پاوه در برابر تروریستها را به رهبری شهید چمران نشان می دهد قرابت های زیادی با مقاومت مردم سولدوز دارد و سولدوز همان جایی است که شهید چمران می گوید: دروازه آذربایجان است و برای سیطره بر آذربایجان اشغال نقده ضروری بود که البته این نیت پلید تروریست ها محقق نگردید. حال بماند که از نظر ما سولدوز نه دروازه آذربایجان بلکه قلب آن است.

حال سوال این است که چرا مقاومت مردم سولدوز که بقول استراتژیست و مبارز بزرگی همچون شهیدچمران توطئه تروریستهای دموکرات و کومله را نقش بر آب نمود اجازه تبدیل به فیلم و سریال را نمی یابد و حتی قلم زدن در این حیطه گاها با سختگیری برخی ها مواجه می شود؟ فیلم ((چ)) که تنها بخش بسیار ناچیز اما تاثیرگذاری از رویدادهای بدو انقلاب را نشان می دهد می تواند زمینه ساز تولید رسانه ایی حتی در حیطه تلوزیون گردد تا نسل جدید با مفاهیمی همچون غیرت و آگاهی، شجاعت و تعهد، میهن دوستی و دفاع از تورپاق بیش از پیش آشنا شوند و در این بین مقاومت تاریخی مردم سولدوز و اورمیه در برابر تروریستها و زیاده خواهی های آنها می تواند در اولویت فیلمسازان قرار گیرد تا از دریچه هنر ضمن انتقال ارزشها به پاسداشت هویت تاریخی منطقه کمک گردد.