دریاچه اورمیه یک‌شبه خشک نشد، سال ۷۰ کارشناسان هشدار دادند و امثال عیسی کلانتری‌ها گفتند که ما به سدسازی و توسعه کشاورزی نیاز داریم. سال ۸۰، با راهنمایی اساتید دانشگاه اورمیه کنفرانس دریاچه اورمیه را برگزار کردیم. اینبار معصومه ابتکارها گفتند که سدسازی از نقاط درخشان دولت است و نباید زیر سوال برود. سال ۹۰ تظاهرات مردمی آذربایجان آنها را مجبور به پذیرش بحران کرد که دیگر کار از کار گذشته بود.

در خبرها آمده است که استخر پساب معدن طلای اندیرگان واقع در شهرستان ورزقان تخریب شده است و جاری شدن سیانور در آبهای منطقه باعث مرگ ۲۰ گوسفند در روستای ایری شده است و محیط زیست این معدن را تعطیل کرده است. معدن طلای اندیرگان یکی از بزرگترین معادن طلای ایران است که توسط یک شرکت روسی استخراج و استحصال می‌شود. هرچند سهم دولت ایران از این معدن کمتر از بیست درصد است و بقیه ازآن خرس شمال می‌باشد ولی باز هم از منابع عمده‌ی تامین ارز دولت محسوب می‌شود.
چه کسی می‌خواهد باور کند که این معدن به خاطر مرگ ۲۰ گوسفند تعطیل شود. مگر معاونت عمرانی آن معدن توان مرمت استخر پساب را ندارد که مجبور به تعطیلی معدن شده‌اند.؟

واقعیت این است که مدیریت پسابهای معدن اندیرگان مانند سایر معادن به شدت غیراستاندارد است و دولت و‌شرکتهایی که از تاراج این معادن میلیاردها دلار به جیب زده‌اند حاضر نشده‌اند مبلغ ناچیزی جهت مدیریت پسابهای حاوی سیانور آن معادن بکنند و حالا سیانور راه خود را به بستر رودخانه ایری‌چایی باز کرده و علاوه بر روستای ایری به روستای آستاراغان نیز رسیده است.

عمق فاجعه در این است که ایری چایی در مسیر خود به رودخانه حاجیلار چایی ملحق می‌شود که حجم آب سالانه آن هشتاد میلیون مترمکعب است و منابع طبیعی، احشام و منابع روستاهای ترزم، ارزیل، اَتَشدیرو، مَرزوات، چولاخیر، پاه‌ناوار و دوزال وابسته به آن است و سد حاجیلار آب شرب هزاران انسان را تامین می‌کند.

امیدی به سازمان محیط زیست نیست، مردم منطقه باید چاره‌ای برای نجات سرزمین خود پیدا کنند.