آنا صحیفه یازارلار |
خانلری در بخش «زبان و جامعه» نیز از این قبیل لغزش های لغوی برکنار نمی ماند و کلمۀ «تن» (ص 98) را در زمرۀ واژه های مشترک فارسی باستان عهد هخامنشی و فارسی امروزی به شمار می آورد؛ در حالی که این واژه نیز برابر مندرجات کتب لغت ترکی از قبیل: دیوان لغات التّرک و برخی کتب لغت ترکی معاصر، کلمه ای ترکی می باشد که به فارسی نیز راه یافته و مورد استفاده قرار گرفته است.
رئيس فرهنگستان ايران در تمام كتاب زبان شناسی و زبان فارسی كه از زبان و لهجه سخن ميراند؛ ضمن برشمردن زبان هاي غیرفارسی، از قبیل: كردي، لري، بلوچي، گيلكي، مازندراني، طالشي، دزفولي، سمناني ... از تركمني، عربي, تركي آذربايجاني و ترکی قشقائي نامي نميبرد، جز در صفحة 105 ـ 104 كه به اظهارنظر نادرستي در مورد اينكه «در زبان كنوني آذربايجان براي عقرب نامي وجود ندارد.» و اين جانور خطرناك را «آدي يامان» مينامند؛ يعني كه، «نامش زشت و نامبارك» است و اينكه در زبان جاري شهرستان خوي نيز «گرگ» نام ندارد و از ذكر نام او چندان پرهيز كرده اند كه فراموش شده است و اكنون آن حيوان را «قورت» مي خوانند كه به معني «كرم» است.
این اظهار نظر او در فصل «زبان و جامعه» به هنگام گفتگو در بارۀ «متروک شدن کلمات» اتّفاق می افتد. او در ذیل این بخش مبحثی با عنوان «الفاظ حرام» طرح می کند و در آن به وجود برخی کلمات که بر زبان آوردن آنها اجتماع و حتّی خلوت منع اجتماعی یا اخلاقی دارد؛ اشاره می کند و ضمن برشمردن مثال هایی از فارسی و دیگر زبان ها، نمونه ای از این نوع واژه ها در زبان ترکی آذربایجانی را ذکر می کند، لیکن در سرتاسر این بخش کاملاً مراقب است که کلمۀ «ترکی» بر قلمش جاری نشود.
تاریخ
2019.08.21 / 11:14
|
مولف
Axar.az
|