شاید همه ما با شرلوک هلمز آشنا باشیم؛ کارآگاهی که بسیار هوشیار بود و تصمیم‌های هوشمندانه می‌گرفت. شرلوک هلمز را می‌توان سمبلی از ذهن تحلیل‌گر دانست.

داستان‌های شرلوک هلمز به ما آموزش می‌دهد که چگونه باید از اطلاعات معمولی‌ای که داریم، استفاده کنیم. او به ما آموزش می‌دهد که نسبت به محیط‌مان هوشیار باشیم.
هلمز آموزش می‌دهد که دیدن با مشاهده کردن یکی نیست. اغلب انسان‌ها می‌بینند، اما مشاهده نمی‌کنند.

جزییات بسیاری در محیط است که تنها از طریق مشاهده قابل دریافت است، اما عموم انسان‌ها به اطراف‌شان بی‌توجه هستند.
کلید بسیاری از معماهای داستان‌های شرلوک هلمز در همین اطلاعاتی است که در محیطِ آن قرار داشت. کلید بسیاری از مسایل ما نیز در اطراف‌مان است، اما به علت بی‌توجهی، از آن‌ها صرف نظر می‌کنیم و نمی‌توانیم مسایل‌مان را حل کنیم.

لازمه داشتن ذهن تحلیل‌گر، هوشیاری است. هوشیاری یعنی دانستن اینکه چه اخباری در جریان است. یک تحلیل‌گر لازم است که اخبار را به صورت منظم دنبال کند و در مورد مطالب جالبی که در اخبار با آن روبه‌رو می‌شود، از دیگر منابع هم کسب اطلاعات کند.

کسی که می‌خواهد وضعیت پیچیده‌ای را تحلیل کند، نیاز به اطلاعات بیشتری دارد. داشتن اطلاعات معتبر و مرتبط، لازمه تحلیل‌گری است.