طرح بسندگی زبان فارسی زاییده
تفکری فاشیستی و تبعیضی آشکار

ائلبان ماراغالی

چندی پیش رضوان حکیم زاده معاون آموزش ابتدایی وزارت آموزش و پرورش بامطرح نمودن طرح‌بسندگی زبان فارسی موجب واکنشهای متفاوت اقشار مختلف مردم به این موضوع گردید. واکنشهایی که غالبا در نکوهش این موضوع بیان گردیده اند. اما براستی هدف از مطرح نمودن این طرح چه می باشد ؟

درعصر کنونی که به عصر انفورماتیک معروف گشته است و اینترنت انسانها را در فضای مجازی بسیار نزدیک به یکدیگر نموده است صحبت نمودن از یک تفکر و یا یک فرهنگ و زبان غالب بسیار خطاء و اشتباه می باشد چرا که اینترنت با شکستن مرزها و دیوارها یک پیام بسیار روشن برای جهانیان داشته است و آن اینکه همه انسانها با هم برابر بوده و همگی حق برخورداری از یک زندگی آزاد فارغ از هر گونه تبعیض را دارا می‌باشند. حال در چنین عصری که تفکرات منسوخ و محکوم برتر بینی نژادی و زبانی جای خود را به اندیشه های مدرن حقوق بشری داده است، صحبت از اندیشه های نشات گرفته از تفکرات بیمار فاشیستی جای بسی تامل دارد ! حال در کشور ایران در شرایطی که اغلب جمعیت کشور غیر فارس پوده و نسبت به تبعیضات حاکم به نفع قوم فارس معترض می باشند و به استناد قانون اساسی کشور اصولی چون ۱۵ و ۴۸ خواستار رفع هر گونه تبعیض علیه مردم و اقوام مختلف ساکن درکشور می‌باشند، بیان طرح فاشیستی بسندگی زبان فارسی شبهات مختلفی را در چرایی بیان چنین طرحی آنهم در شرایط موجود مطرح می نماید.

به نظر نگارنده مطلب هدف از بیان
چنین طرحی در شرایط کنونی جامعه
ایران از دو حالت خارج نمی‌باشد :

حالت اول :

با توجه به شرایط کنونی ایران در جهان و منطقه و فشارهای متمرکز بر کشور که نتیجه تحریمهای جهت دار علیه آن بوده است و پیرو آن تورم لجام گسیخته و درآمد حداقلی، عرصه را جهت داشتن یک زندگانی بسیار ساده و ابتدایی برای مردم کشور تنگ نموده است. لذا در چنین شرایط بحرانی به منظور کنترل فضای جامعه و منحرف نمودن افکار عمومی، هر از گاهی نیاز به یک موضوع و آلترناتیوی جایگزین به منظور خود درگیری افراد جامعه با خویشتن می‌باشد و از اینرو طرح بسندگی را نیز می توان در راستای اعمال چنین سیاستی تعریف نمود چرا که از زمان طرح این موضوع افکار عمومی مردمان غیر فارس بلاخص مردم آزربایجان و مشخصا حرکت ملی آزربایجان بجای مسائل بسیار مهم داخلی و اتفاقات تعیین کننده منطقه ای، به صورت ویژه صرفا معطوف به این موضوع گردیده است.

حالت دوم :

در هر کشوری و در ایران نیز که از آن مستثناء نمیباشد، قدرت‌حاکم توسط سازمانهای اطلاعاتی و وزارت اطلاعات هر از گاهی جهت سنجش موقعیت جریانهای مختلف در کشور ودر مناطق مختلف، با بیان مطالبی درقالب یک پروژه از پیش طراحی شده در صدد افکار سنجی مردم نسبت به آن موضوع و یا بهتر بگوییم سنجش نفوذ جریان منتقد و مخالف حاکمیت در بین آحاد مردم می باشند تا با استفاده از آمار و اطلاعات بدست آمده که غالبان برگرفته از شدت واکنشها و یا فراگیر بودن اعتراضات نسبت به آن موضوع می‌باشد، با استفاده از نتایج حاصل از مجموع آمار و اطلاعات کسب شده، حاکمیت خود را برای شرایط بحرانی آماده تر نموده و طرحها و برنامه های خود را برای شرایط حساس، از پیش مهیا نماید.

لذا باتوجه به شرایط‌ بحرانی داخلی ومنطقه‌ ای، اجرای طرح بسندگی را میتوان در راستای اجرای این سیاست نیز تعبیر نمود. به هرحال هدف از مطرح نمودن چنین طرحی درشرایط کنونی هرچه که باشد، برخورد بسیار منطقی و درعین حال بشدت قاطعانه مردم و فعالین حرکت ملی نسبت به این موضوع را میطلبد چرا که اجرایی نمودن چنین طرح فاشیستی تیشه برزبان و درحقیقت هویت مردمان غیر فارس حاکم در کشور میباشد و از طرفی سکوت در مقابل چنین تفکرات بیماری خیانتی نابخشودنی در برابر ریشه کن نمودن هویت یک ملت میباشد که تاریخ آنرا فراموش نخواهد نمود.