نعل وارونه ی وفریبکاری برخی مقامات ایران در قضیه ی ورود ارتش ترکیه به خاک سوریه می‌تواند تبعات سنگین امنیتی را به کشور داشته باشد!

به نظر می‌رسد چندیست برخی مقامات بخصوص از زمان قدرت یابی «جریان ایرانشهری» از جریان کردی به عنوان یک ابزاری با ایجاد اختلاف و تنش میان کردها وترکها با گماردن استاندار کرد زبان بر آستان ترک نشین آزربايجان غربی و کشیدن کردها به خیابان‌های سنندج و دادن «شعار مرگ بر ترکیه» سعی دارند «حرکت مطالبه گرانه و تحول خواهانه و هویت طلبانه ی ترکها» را به بیراهه بکشانند!

با بررسی کارنامه ی چندین دهه ی برخورد مقامات ایرانی با کردها نتیجه ای غیر از ادعاهای فعلی برخی مقامات کشور مستفاد می‌شود.

از اول انقلاب تا سال 67 جلایی پور در مهاباد و سولدوز با سمت فرماندار، کردها را تا می‌توانست سرکوب کرد!

سالها بعد مقامات دولت وقت ایران متهم به دست داشتن در ترور و قتل «عبدالرحمن قاسملو» از فعالان سیاسی کُردها، در 13 ژوئیه 1989 در اتریش، مورد انتقاد قرار گرفتند.قاسلمو زمانی که برای مذاکره با هیات مذاکره‌کننده ایران به رستورانی در وین، پایتخت اتریش رفته بود ترور شد!

ترور میکونوس که در رستوران میکونوس واقع در برلین، آلمان و در تاریخ ۱۷ سپتامبر ۱۹۹۲ رخ داد، تعدادی از سران و فعالان کُرد چون «صادق شرفکندی» ترور و به قتل رسیدند.

مجددا انگشت اتهام به سوی دولت هاشمی، دولت وقت ایران رفت.

و یک ایرانی به نام کاظم دارابی به عنوان متهم اصلی دستگیر و پس از ۲۴۷ جلسه به حبس ابد محکوم گردید و حکم جلب «علی فلاحيان» وزیر وقت اطلاعات نیز صادر گردید!

اخیرا نیز در پاسخ به حمله ای به پاسگاه مرزی سید الشهدای حمزه ی سپاه، توسط تروریست‌های کرد، مقر فرماندهی حزب دموکرات کردستان در کوی‌ سنجق کردستان با پرتاب ۷ موشک در ۱۷ شهریور ۱۳۹۷ مورد هدف قرار گرفت!

در این حمله ۱۵ نفر از اعضای رهبری، کادرها و پیشمرگان حزب دموکرات کردستان کشته و حدود ۴۰ نفر نیز زخمی شدند.
البته در چند مرحله ی دیگر در پاسخ به حرکت‌های تروریستی گروه‌های کردی در مرز و خاک ایران بارها دفاتر احزاب کرد به حملات موشکی هدف گیری می شد.

همچنین در قضیه ی همه پرسی اقلیم کردستان عراق، دولت ایران مخالفت خود را با برگزاري همه پرسی جناب بارزانی با حمایت مستقیم اسرائیل اعلام نمود که با مخالفت شدید شخص بارزانی مواجه گردید، که نهایت پرونده ی رفراندم و همه پرسی اقلیمک کردستان با حضور «شبه نظامیان حشد الشعبی» نیروهای «تحت حمایت دولت ایران» بسته شد!

حال سوال اینجاست با وجود چنین کارنامه ای و با وجود «حضور نظامی مستقیم ایران» در «بخش دیگری از خاک سوریه» چگونه می‌شود خود را مدافع کورد و مخالف حضور نظامی ترکیه در سوریه معرفی نمود؟
از کی رطب خورده منع رطب می‌کند؟

آیا دولت ایران حق دارد از منافع ملی خویش خارج از مرزهای جغرافیایی خویش با حضور نظامی دفاع نماید اما ترکیه نه؟!

به نظر می‌رسد مخالفت ایران با حضور نظامی ترکیه در سوریه جدی نیست. و منافع ملی مشترکی میان کشور ایران با دولت ترکیه در این قضیه وجود دارد!

و این موضع گیری ها بیش از آنکه یک موضع گیری جدی سیاسی باشد، بیشتر جنبه ی «مصرف داخلی» دارد!

شاید دولت ایران با این موضع گیری های مضحک نمی خواهد خود را درگیر یک «تنش قومی ـ کوردی» نماید! و این رفتارها ومواضع متضاد و دوگانه گاها در عالم سیاست مرسوم است، اما آنچه عجیب است اینست که دولت ایران برای ساکت کردن بخشی از شهروندان کورد خویش بخش اعظمی از شهروندان ترک خود را رنجیده خاطر می‌کند!

کردها نیازی به دلسوزی «دولت بنفش» ندارند، دولت بنفش چنان که صداقت سیاسی دارد حقوق شهروندی شهروندان کورد و دیگر ملت‌ها را بسان شهروندان فارس رعایت نماید.آنزمان هست که حسن نیت و دلسوزی دولتمردان ایرانی بر ملل دیگر نیز پذیرفته خواهد شد!

شاید مخالفت دولتمردان ایرانی از حضور نظامی ترکیه جدی باشد البته نه بخاطر همتباران کوردشان بلکه بخاطر خشنودی یار جانی «جانی» شان بشار اسد!

و کوردها در این اعتراضات دولت ایران «محلی از اعراب » ندارند!

برخی مقامات ایرانی نباید به قیمت دشمنی شهروندان کورد با ترک وارد چنین بازی های سیاسی بشوند! این بازی‌ها شاید در ابتدا خوشایند آقایان باشد اما در دراز مدت قطعا تبعات سنگین سیاسی غیر قابل جبرانی در پی خواهد داشت!