در چند روز اخیر در فضای مجازی با برخی از فعالان سیاسی ومدنی کوردها مباحثاتی داشتیم.

بنده شدیدا به شیوه های مبارزاتی مسلحانه و تروریستی کوردها اعتراض میکردم و میگفتم که کوردها در بین چهار کشوری که تقسیم شده اند در هر چهار کشور شیوه ی مبارزات کردها مسلحانه و تروریستی هست و برای رسیدن به خواسته هایشان مسیر مبارزات مدنی و مسالمت آمیزی را برنمی‌گزینند!

ودر هر چهار کشور ترکیه وعراق وسوریه وایران کوردها با زبان اسلحه و سرب و فشنگ خواسته هایشان را مطرح می‌کنند!

حال شما ملت آزربايجان را با کوردها مقایسه کنید!

آزربایجان وضعیتی بسی اسفناک تر از کردستان دارد!

غیر از بخش کوچکی که در جمهوری آزربايجان قراردارد بقیه ی خاک آزربايجان بین کشورهای روسیه و گرجستان و ترکیه و عراق و ایران و ارمنستان تکه تکه گردیده است!

حال چگونه است که ملت آزربايجان چرا دست به تشکیل گروه‌های تروریستی نمی‌زنند و زندگی مسالمت آمیزی با کشورهای مذکور دارند؟ و برای طرح خواسته هایشان از اسلحه بهره نمی‌گیرند؟

پس تقسیم خاک دلیلی بر فعالیت‌های تروریستی و مجوزی بر مبارزات مسلحانه نمی‌شود!

جالب تر اینکه کوردها با خودشان نیز سر سازگاری ندارند سالیان سال بارزانی ها با طالبانی ها می‌جنگیدند و همدیگر را تکه وپاره می‌کردند!

ملتی که با خود چنین کند معلوم است با دیگر ملت‌ها چه خواهد کرد!