مصداق این کنایه از کسانی هستند که بدون توجه به مقدورات و توانایی های خویش و یا گروه خویش و نیز بدون توجه به واقعیت های واقعا موجود اطراف خویش و فقط بر اساس محاسبات ذهنگرایانه برای خویش آماج تعیین و مشخص می کنند . در حال حاضر کنشگران عرصه سیاسی اکراد اعم از تروریست و غیر تروریست

مصداق بارز این کنایه هستند . در ادبیات سیاسی معادل این کنایه ، آرمانگرایی است .در کردستان ایران هر سه سازمان حزب دمکرات ، کومله ، پژاک پیرو ایدئولوژی مارکسیسم هستند. اما اینان چگونه واقعیت های واقع موجود جامعه خویش را به وسیله این ایدئولوژی مورد تبیین و تفسیر قرار می دهند ؟سوالی است بی جواب.

یا به عبارت دیگر بر اساس آموزه های ماتریالیسم تاریخی یکی از سه جزء مارکسیسم واقعیت های اقتصادی ، اجتماعی کردستان را بر اساس کدامین فرماسیون مطابق و قابل تفسیر می دانند ؟ کمون اولیه که نیست .همین طور برده داری ، فئودالیته ، کاپیتالیسم هم که نیست . کمونیسم هم که آماج شان قرار در آینده بر پا شود . در جامعه ای با اقتصاد معیشتی چند تا بز و مقداری قانقال ، و تعداد بی شمار کولبر ، ساعت فروش ، عطر فروش دوره گرد ...مارکسیست بودن عین آرمانگرایی و ذهنگرایی نیست پس چیست ؟

البته لقمه بزرگتر از دهان خویش برداشتن کنشگران اکراد بدینجا ختم نمی شود . این کنشگران فقط کافی ست مطلع شوند که چند سر عائله از اکراد برای امرار معاش مشغول کار در کوره های آجر پز استان دیگری هستند . سریع نقشه کردستان بزرگ را بزرگتر کرده تا شامل استان مورد نظر نیز شود و بدین سان است که این ها با همه همسایگان خویش مشکل ارضی و به عبارت دیگر ادعای ارضی دارند .جنگ اینها برای تاسیس کردستان بزرگ فقط با چهار دولت ترکیه ، ایران ، عراق و سوریه نیست بلکه با فرض پیروزی بر این دولت ها تازه جنگ اصلی شان را با همسایگان شروع خواهند کرد . فقط در ایران با سه قوم و همسایه خویش یعنی اتراک ، الوار و اعراب سر جنگ خواهند داشت .چون بر خاک این هر سه همسایه چشم طمع دوخته‌اند.

شما کافی ست نیم نگاهی به نقشه کردستان بزرگ داشته باشید .تا با زیاده خواهی و ادعای ارضی اکراد نسبت به همسایگان شان آشنا شوید. البته این را دیگر نمی توان لقمه بزرگتر از دهان نامید .بلکه بهتر است لقمه بزرگتر از کله بنامیم.